ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

เหตุเกิด...เมื่อคืนนี้
~.. กลบทนายโรงลืมกรับ ..~

เมื่อคืนนี้ฉันนอนพักผ่อนจิต
เป็นคืนที่มืดมิดแสงจันทร์ดับ
ดาวหลบหายไม่วาวพราวระยับ
อยากจะนับดาวเดือนไยเลือนลบ

ยินเสียงขลุ่ยโศกเศร้าเหงาสลด
ใจจับจดตาตื่นฟื้นสลบ
สอดส่ายมองหาเสียงเพียงอยากพบ
ให้มันจบกระจ่างในคืนนี้นะ

หรือเป็นผีจำแลงแกล้งมาหลอก
นึกไม่ออกใจฉันหวาดหวั่นหละ
จึงหยิบสร้อยสวมคอที่ห้อยพระ
ผีก็ผีเถอะวะเดี๋ยวตบชัก

ย่องไปที่หน้าต่างแล้วยืนแอบ
เอาหน้าแนบมองไปให้ประจักษ์
เห็นมีคนนั่งอยู่ตกใจนัก
ใต้เรือนพักคนงานบ้านลุงนึก

มือกำพระแน่นไว้ทำใจหนัก
ตะโกนทักถามไปในยามดึก
ใครกันนั่นทำอะไรแปลกพิลึก
ใจระทึกเขาตอบมาว่าพี่ทิด

โธ่...นึกว่า ใครกันตกใจหมด
เกือบฉี่รดผ้าถุงที่นุ่งปิด
หนุ่มคนนี้ที่หมายใจครุ่นคิด
อยากให้เขามาชิดติดกายนุช

ข่มตานอนเท่าไรก็ไม่หลับ
ดวงจิตจับจดจ่อคิดมิหยุด
เพราะว่าแอบชอบเขาใจเราทรุด
รักข้างเดียวเจ็บสุดดุจอกเคล็ด

อุบล

[พิมพ์อุบล]

เหตุเกิด...เมื่อคืนนี้ ๒
~.. กลบทนายโรงลืมกรับ..~

เกือบรุ่งสางยังละเมอเพ้อจนหลับ
หูสดับได้ยินเสียงแม่เอ็ด
นอนกินบ้านกินเมืองงานบ่เฮ็ด
จึงรีบเช็ดน้ำลายที่ย้อยเลอะ

เร่งอาบน้ำแต่งตัวไปตลาด
ซื้อผักกาดปลาร้ามาแกงเปรอะ
ทั้งหน่อไม้ฟักทองของอีกเยอะ
ดันมาเจอะพี่ทิดเขาอีกนะ

พอพี่ทิดเห็นเราเขาหันกลับ
เดินฉับฉับหนีไปจากฉันหละ
มิเป็นไรไม่ง้อก็ได้วะ
แหมชิชะยียวนกวนชัดชัด

พอกลับบ้านมาถึงแม่จึงเรียก
ป้าลำเจียกภริยาท่านปลัด
เขามาคุยเมื่อวานเรื่องงานวัด
แล้วจะนัดพี่ทิดให้มาพบ

ฉันจึงถามแม่ไปเรื่องใดคะ
ป้าลำเจียกถึงจะมาประสบ
พาพี่ทิดมาทำไมไม่อยากคบ
ฉันจะหลบเลี่ยงไปไม่อยู่ทัก

แหมสำคัญตัวจริงหยิ่งไปเถอะ
แล้วอย่ามาสะเออะอยากรู้จัก
เขาว่าพ่อทิดนี้คนดีนัก
มีเงินหนักทั้งไร่นาสวนมังคุด

พอได้ฟังคำแม่ที่เอ่ยบอก
ฉันยิ้มออกตื่นเต้นเป็นที่สุด
พี่ทิดเขาคงรักปักใจนุช
ยิ้มไม่หยุดเลยเราเฝ้าครุ่นคิด

อุบล

[พิมพ์อุบล]

เหตุเกิด...เมื่อคืนนี้ ๓ (จบ)
~.. กลบทนายโรงลืมกรับ..~

พอถึงวันนัดหมายกระส่ายกระสับ
แต่งตัวสวยรอรับระรื่นจิต
ยืนชะแง้แลมองไยเงียบมิด
ไม่เห็นเงาพี่ทิดสักนิดนะ

พอบ่ายคล้อยยินเสียงป้าลำเจียก
มายืนเรียกนอกชานบ้านฉันหละ
บอกพ่อแม่ฉันให้ทำใจซะ
พี่ทิดผละหนีไปไม่อยู่พบ

เขามีสาวหน้ามนคนโคราช
ลูกสาวผู้ใหญ่อ๊าตชื่อจันทร์อบ
พี่ทิดไยใจดำทำเลือนลบ
ฉันแอบหลบเข้าห้องร้องไห้ทรุด

ไม่อยากฟังความต่อก็ประจักษ์
คงรังเกียจเรานักมากที่สุด
ถึงหลบหนีเร็วรี่รีบเร่งรุด
ใจน้องนุชเจ็บแปลบแสบชะมัด

หากไม่รักพูดเลยเฉลยบอก
กลับลวงหลอกกักขฬะตระบัดสัตย์
ไม่ชอบพอไยจึงถึงมานัด
แค้นใจจัดอยากตบสลบชัก

หลายวันผ่านผันไปใจยังแสบ
แสนเจ็บแปลบระกำช้ำหน่วงหนัก
ปิดประตูลงกลอนแล้วนอนพัก
เพราะมีรักใจหมองต้องเป็นทุกข์

จดจำไว้ชาตินี้ไม่มีอีก
เรื่องความรักขอหลีกหาทางสุข
หากรักเป็นเช่นไฟไหม้ลามลุก
ไม่สนุกแล้วนั่นมันนรก...

อุบล