จากแม่พลอย"สี่แผ่นดิน"...สู่ตัวเรา"คนสองแผ่นดิน"

....ก่อนอื่นต้องขอกราบอภัยที่ห่างหายไปเสียนานเลย
....ช่วงไฟเริ่มมอด 555 บวกกับใช้เวลานั่งคิด กลั่นกรองบทความในวันนี้ ว่าจะอธิบายแบบไหนดี
เพราะเรื่องในวันนี้มันคือเรื่องราวประวัติศาสตร์ร่วมสมัยที่ทุกๆคนพึ่งได้ผ่านพบกันมาแทบทุกคน
...เรามาเริ่มกันดีกว่าครับ....

....ผมเชื่อว่า ทุกๆคนในนี้ ล้วนเคยได้อ่าน ได้ชม วรรณกรรมชิ้นหนึ่งที่ชื่อ "สี่แผ่นดิน"กันมาบ้างนะครับ
ซึ่งจุดนี้จะเป็นการอารัมภบท เปรียบเทียบระหว่างสิ่งที่แม่พลอยพบเจอ กับสิ่งที่พวกเราได้ผ่านพ้นกันมาด้วยกันนะครับ....

....แม่พลอยนั้น โชคดีมากๆที่ผ่านพ้นชีวิตมาถึงสี่แผ่นดิน จากแผ่นดินรัชกาลที่ ๕ ยุคการเข้ามาของอารยธรรมตะวันตก
จนถึงปลายรัชกาลที่ ๘ แม่พลอยพบเห็นเหตุการณ์มามากมาย ตั้งแต่เด็กจนแก่ชรา.

...ส่วนพวกเรานั้น พึ่งใช้ชีวิตผ่านมาแค่สองแผ่นดินเท่านั้นเอง ซึ่งนับว่าสั้นกว่าที่แม่พลอยผ่านพ้นมายิ่งนัก
แต่สิ่งที่เราได้พบเจอนั้น กลับมีคุณค่ากับชีวิตเรามาก พอๆกับสิ่งที่แม่พลอยได้พบมาเช่นกัน....

....ในวันที่แม่พลอยอาดูร เศร้าโศกกับการสวรรคตของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๕ ภาพรอบข้างที่หมองหม่น
ภาพที่พสกนิกรนั่งรอรับเสด็จพระบรมโกศจากในรั้ววังถึงสนามหลวง พวกเราก็ได้พานพบเจอมาแล้ว
ในวันที่เราสูญเสียพระมหากษัตริย์ที่พวกเรารัก ทุกๆคนต่างก็เศร้าไม่แพ้กัน....

....หรือในวันที่แม่พลอยรอรับเสด็จล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖-๗-๘ เสด็จเลียบพระนคร
ในวันที่ทรงขึ้นครองราชสมบัติ พวกเราก็ได้ประสบพบมาแล้ว ในวันที่รัชกาลที่ ๑๐ ทรงขึ้นครองราชสมบัติแบบสมบูรณ์
(ซึ่งตรงจุดนี้ขอบอกเลยว่า ขนลุกมากๆในวันนั้น วันที่นั่งรอรับเสด็จตั้งแต่เที่ยงจรดค่ำ และยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น
เมื่อขบวนพยุหยาตราทางสถลมารค ผ่านมาใกล้แบบระยะประชิดเลยทีเดียว....เสียดายที่ไม่สามารถแนบภาพได้)

....แม้วันเวลาจะผ่านพ้นมานานนับร้อยปี ยุคสมัยจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร สิ่งที่พวกเรารู้ พวกเรามองเห็น
ทั้งจากในวรรณกรรมผ่านบทแม่พลอย หรือจากสิ่งที่เราผ่านพ้นกันมานั้น สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันและไม่เปลี่ยนแปลงเลย
นั่นก็คือ ความรักแบบชนิดยอมถวายหัว ที่เรามีให้ต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ของไทยนั้น ยังคงเหนียวแน่น
และยึดเหนี่ยวในจิตใจของคนไทยทุกคนเสมอมา
....และมันก็จะเป็นเยี่ยงนี้ตลอดไปในรุ่นลูก รุ่นหลานของเราในอนาคตต่อไป....
....และนอกจากนั้น เรายังเห็นสัจธรรมข้อหนึ่งชัดเจนมาก นั่นคือ
....ทุกสิ่งอย่างย่อมมีเวลา มีการเปลี่ยนแปลงเสมอ
....ในสังคม เปลี่ยนแปลงเสมอ จากสิ่งหนึ่งพัฒนาไปเป็นอีกสิ่งหนึ่ง สังคมรอบข้างก็หมุนเวียนเปลี่ยนแปลงแทบจะทุกวัน
....ร่างกายของเราก็เปลี่ยนแปลงเสมอเช่นกัน.....

....วันนี้ก็ขอจบเพียงเท่านี้นะครับ ช่วงนี้คงต้องหาเชื้อไฟเพิ่มก่อน สวัสดีครับผม....