อย่าบอกนะ...ว่า “กินข้าวกับน้ำพริกปลาทู”

อย่าบอกนะ...ว่า “กินข้าวกับน้ำพริกปลาทู”

..พี่เฝ้ามอง ตา-จดจ้อง น้องของพี่
ความสวยนี้ พี่ถามว่า มาจากไหน
เป็นกรรมพันธุ์ หรือเปล่าน้อง พี่ข้องใจ
อยากรู้ไว้ บอกพี่หน่อย จะคอยฟัง

..คงจะมี คุณแม่งาม ตามด้วยพ่อ
ท่านคงหล่อ หากได้ดู ปู่ย้อนหลัง
อีกตา-ยาย หล่อ-สวยรวย ด้วยมีตังค์
พี่จึงหวัง ขอถามดู อยากรู้ไง

..แล้วเกิดมา กินอะไร ถึงได้สวย
บอกพี่ด้วย จึงแฉล้ม หน้า-แก้มใส
อยากรู้นัก อย่ารีบจร ก่อนจะไป
จะจดไว้ เป็นตำรา ไว้หากิน

..พี่เดาว่า กิน “น้ำพริก” อีกข้าวสวย
“ปลาทู”ด้วย หุ่นบอกไว้ ให้ถวิล
“นางสาวไทย แทบทุกคน” พี่ยลยิน
“เธอล้วนกิน ข้าวน้ำพริก อีกปลาทู”

..แถมผักหญ้า เธอชอบสิ้น กินกันหมด
หลังลิ้มรส จึงสวยสิ้น ยินกับหู
ให้สัมภาษณ์ ชอบกิน“หอย กุ้ง ปลา ปู”
พี่เดารู้ ว่าเธอสวย ด้วยอะไร

..อยากถามเจ้า คงใช่ “สวย ด้วยมีดหมอ”
สวยไม่พอ แล้วต่อเติม ไปเสริมไหม
สวยประดิษฐ์ หมอคิดช่วย สวยทันใจ
อยากรู้ไว้ เพื่อประเทือง เรื่องปัญญา

..บอกพี่หน่อย นะคนดี ฟังพี่แล้ว
โอ้น้องแก้ว ฟังพี่ก่อน ใช่อ้อนหา
หนุ่ม "โอเค เนชั่น" นั้นฝากมา
ช่วยถามว่า “กินอะไร ถึงได้สวย”

.....พยัคฆ์....

(สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่เคารพ วันนี้ผมมีกลอนมาฝากครับ..กลอนที่ผมแต่งนี้..มีแรงบันดาลใจ
มาจากเวทีประกวดความงามของสาวงามในสมัยก่อนครับ..คำถามยอดฮิต ที่พิธีกร
มักชอบถามสาวงามบนเวทีคือ..."กินอะไร? ถึงสวย" และสาวงาม
ส่วนใหญ่ในสมัยนั้น ก็มักเอียงอายและตอบคำถามด้วยความขวยเขินว่า "กินข้าวกับน้ำพริกปลาทู สิจ๊ะ " และก็
"กุ้งหอย ปู ปลา ที่หาเอามาได้จากท้องไร่ท้องนา" เพื่อตอบเป็นนัยๆ ว่า
"หนูยากจน..ความสวยที่เห็นนี้ เป็นความสวยจากธรรมชาติที่พ่อแม่ให้มา ไม่ได้ศัลยกรรมมา "
เพื่อกรรมการจะได้ให้คะแนนเมตตาสงสารที่ความยากจน"...แต่อย่างไรก็ตาม
...ถ้าถามด้วย คำถามเดียวกันและตอบแบบเดียวกันในสมัยนี้..ทุกคนคงต้อง
อุทาน โอ้โฮ เพราะอาหารที่เธอกินเป็นของแพงๆทั้งนั้น เพราะปัจจุบัน"ปลาทูแม่กลอง หน้างอ คอหัก" ของแท้
แพงได้ใจเลยครับ ปลาทูที่เรากินส่วนใหญ่ในปัจจุบันเป็นปลาทูจากประเทศอินโดนีเซียครับ สังเกตุง่ายๆ
ตัวจะใหญ่ แม้จะตัวใหญ่ก็จริง แต่รสชาดสู้ปลาทูไทยไม่ได้ แถมกุ้ง หอย ปู ปลา ก็แพงด้วย
คนรวยเท่านั้นที่ได้กินทุกวัน..ว่าแต่ว่า ก็ยังอยากรู้อยู่ดีว่า เธอ "กินอะไร ถึงได้สวย"..นะครับ)