อยู่อย่างไร ในวัยหลังเกษียณ

เดือนนี้เป็นการทำงานเดือนสุดท้าย ของหลายท่าน ที่จะเกษียณ
หลังเกษียณอายุราชการ ก็จะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
หลายท่านอาจรู้สึกปลอดโปร่งสุขสบายอย่างแท้จริง
เพราะไม่ต้องตื่นเช้าและรีบเร่งไปให้ทันทำงานเหมือนทุกๆวัน

ช่วงแรกๆที่ไม่ต้องทำงาน หลายท่านอาจรู้สึกสนุกกับการได้พักผ่อน ที่ไม่เคยได้พักยาวๆ เลยในช่วงเวลาทำงาน
ผู้หญิง ก็จะนัดเพื่อนๆ ออกท่องเที่ยว ช็อปปิ้งกันอย่างสนุกสนาน
เพราะช่วงที่ทำงานก็หาเวลาแว่บออกไปตามห้างเพื่อช็อป บ่อยๆ

  ต่อไปนี้ ไม่ต้องหนีงานอีกแล้ว ใช้เวลาสนุกสนานได้เต็มที่
หลายๆท่านที่ทำดังที่ใจอยากทำแล้ว จนเบื่อ
และเพื่อนๆก็อยู่กับครอบครัว
ส่วนคนที่ไม่มีครอบครัว หลังจาก 1 ปีไปแล้ว ก็จะเริ่มเครียด
   มีคนไข้มาหาหมอบ่อยมาก ที่มีสาเหตุ มาจากความเหงาของชีวิตหลังวัยเกษียณ
ยิ่งท่านที่เคยเป็นใหญ่ เป็นโต เมื่อถอดหัวโขนออกแล้ว
จะรู้สึกว่า เหมือนสูญเสียอำนาจ ยิ่งถ้าเกษียณ ออกมาหลายๆปี แล้ว
กลับไปที่ทำงานเก่า เด็กใหม่ ๆ จะไม่รู้จักแล้ว จากที่เคยยืนตรง
ยกมือไหว้ ก้มศีรษะ ให้ บางคนเลี่ยงได้ก็จะเลี่ยง
เลี่ยงไม่ทันก็จะยกมือไหว้อย่างเสียไม่ได้ แล้วรีบหลบไป

ส่วนท่านไหนที่เคยเมตตากับลูกน้อง ดูแลลูกน้องมาดีๆ ก็จะได้รับการต้อนรับอย่างดี

แล้วท่านที่เคยทำอะไรไว้กับพวกเขาบ้าง
ช่วงนี้แหละ ที่จะสะท้อนออกมาอย่างชัดเจน ว่าเมื่อท่านหมดบารมีแล้วท่านก็เหมือน คนแก่ๆ คนหนึ่ง เท่านั้นเอง

ช่วงวัยที่ทำงาน ถึงว่าสำคัญมากในการสร้างบุญบารมี
การปกครองลูกน้องอย่างมีเมตตา
ผสมผสานกับการปกครองแบบหัวหน้ากับลูกน้องต้องไปด้วยกัน
บางท่านกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ต้องมาขอความช่วยเหลือจากหมอ
เพราะยังทำใจไม่ได้ที่จะต้องสูญเสีย
นอกจากให้ยาแล้ว หมออาจต้องบอกให้เอาธรรมะ เข้าข่ม
คนเราก็เท่านี้
ทุกอย่าง
"เกิดขึ้น-ตั้งอยู่- แล้วดับไป"
ต้องทำใจให้ได้ ท่านที่มีหลานให้เลี้ยง ก็อาจเพลิดเพลินไปกับหลานตัวน้อยๆ ที่ช่างพูด ช่างคุย
แต่หลายท่านที่เป็นผู้หญิง และ ไม่มีครอบครัว ไม่มีลูกหลานให้เลี้ยง
  ส่วนมากท่านเหล่านี้ จะเคยเป็นใหญ่และตำแหน่งสูงๆมาก่อนทำงานจนไม่มีครอบครัว พอล่วงมาวัยเกษียณก็จะโดดเดี่ยว เหงา
ท่านเหล่านี้มักมีปัญหา บางท่านก็ถึงกับคิดฆ่าตัวตาย
ตี 1 -ตี 2 ลุกมาหาหมอ
ขอยานอนหลับไปกิน บางครั้งหมอต้องให้ยากล่อมประสาท ร่วมด้วย
  ถ้าเป็นผู้ชาย ก็ค่อยดีหน่อยตรงที่ไม่ค่อยได้คิดมาก
และ อาจหาเพื่อนเที่ยวได้ง่ายกว่า ถ้ามีเงินด้วยแต่ อย่าหมดเงินก่อนก็แล้วกัน
   สิ่งสะท้อนเหล่านี้ ทำให้คิดว่า ชีวิตของคนเรานั้น ไม่ยาวเลย
  เผลอๆ อ้าว ถึงวันเกษียณแล้ว
วันก่อน อ่านเจอข้อความหนึ่ง ชอบมากค่ะ อยากเอามาให้อ่านด้วย
"ทรัพย์สินนั้นส่งได้แค่โรงพยาบาล ลูกหลานส่งได้แค่เชิงตะกอน
บุญบารมีเป็นทุนรอนส่งได้ถึงภพหน้า"
เหมือนกับที่พระท่านสอน ช่วงที่มีชีวิตอยู่ อย่าโลภมาก
มีแค่พออยู่ พอกิน หามาด้วยความสุจริต
โกงกินไป ก็เท่านั้น ตายไปก็ไม่สามารถจะเอาไปภพหน้าได้
   แม้แต่เหรียญ ที่อมไว้ในปาก ยังเอาไปไม่ได้เลย
ท่านที่สะสมบุญบารมีไว้มากมาย ไปไหนลูกน้องเก่าก็ยังคิดถึง
วันเกิดทุกปี ก็ยังจำได้

ขออำนวยพรให้ ทุกท่านที่เกษียณอายุราชการ ในปีนี้ และ ท่านที่เกษียณ ก่อนอายุราชการ
จงอยู่อย่างมีความสุขกับชีวิตหลังเกษียณ
และ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อย่าลืมว่า...
พอแก่ตัวลง โรคต่างๆก็รุมเร้า ออกกำลังกายให้สม่ำเสมอด้วยค่ะ

มีปัญหาเรื่องสุขภาพ
อย่านิ่งนอนใจ รีบมาปรึกษาแพทย์นะคะ

   ด้วยความปรารถนาดี และ ห่วงใยค่ะ

   น้องจ๋า