ต่อไป →

[สริญ, ลูกมดหมอผี, เพชรนิล]

เด็ดยอด~ทอดปลาย


ศัพท์บัญญัติ

ผมมีความประสงค์จะสร้างศัพท์บัญญัติทางเทคนิคเรียกการแต่งกลอนแปดชนิดหนึ่ง   นั่นคือ การส่งสัมผัสระหว่างวรรค
จากคำท้ายวรรคที่ ๑  ไปยังวรรคที่ ๒   และคำท้ายวรรคที่ ๓  ไปยังวรรคที่ ๔
ซึ่งตามปกติแล้ว การส่งสัมผัส จากท้ายวรรค ๑ ส่วนมาก มักจะนิยมไปลงคำที่ ๓ ของวรรค ๒
และคำสุดท้าย ของวรรค ๓  ไปลงคำที่ ๓ ของวรรค ๔

ตัวอย่าง

แม้นรู้หนึ่งพึงสู้เรียนรู้สอง
ให้ช่ำชอง................สม
เรียนรู้ที่สี่ห้าน่านิยม
หกเจ็ดบ่ม..........ไต่เต้าไป

ซึ่งการลงสัมผัสแบบนี้ ถือเป็นเรื่องปกติที่นักกลอนส่วนใหญ่นิยม...เราจะไม่พูดถึง(ผ่าน)


แบบที่สอง  ไม่ส่งสัมผัสจากคำท้ายวรรคที่ ๑  ไปลงคำที่ ๓ ของวรรค ๒  แต่ส่งไปลงคำที่ ๕
และไม่ส่งสัมผัสจากคำท้ายวรรคที่ ๓ ไปลง คำที่ ๓ วรรค ๔  แต่ ส่งไปลงคำที่ ๕

ตัวอย่าง

อันการเมืองเรื่องมันกระนั้นหนอ
เพียงแรกเริ่มก็ส่อ...........หมาง
ล้วนใส่ร้ายป้ายสีไม่มีกลาง
ใครหนอจะกวาดล้าง.......โสมม.

กรณีส่งสัมผัสไปลงคำที่ ๕  แบบนี้ ที่ประสงค์(สริญ)จะพูดถึง

๑. กรณีส่งสัมผัสไปลงคำที่ ๕ แล้ว  ไม่ส่งสัมผัสต่อไปยังคำที่ ๖ หรือ ๗

ตัวอย่าง


อันการเมืองเรื่องมันกระนั้นหนอ
เพียงแรกเริ่มก็ส่อ..ความบาดหมาง
ล้วนใส่ร้ายป้ายสีไม่มีกลาง
ใครหนอจะกวาดล้าง...สิ่งโสมม.

การไม่ส่งสัมผัสจากคำที่ ๕ ไปยังคำที่ ๖ หรือ ๗ อีก  ควรเรียกว่า"เด็ดยอด"
คล้ายๆการเด็ดอะไรสักอย่างไม่ห้งอกต่อไป  ซึ่งก็คือ การหยุดคำสัมผัสไว้เพียงคำที่ ๕


๒.กรณีส่งสัมผัสไปลงยังคำที่ ๕ แล้ว  ยังส่งรับสัมผัสไปยังคำต่อไปอีก อาจเป็นคำที่ ๖ หรือ ๗ ก็แล้วแต่

ตัวอย่าง

อันการเมืองเรื่องมันกระนั้นหนอ
เพียงแรกเริ่มก็ส่อ..ข้อบาดหมาง
ล้วนใส่ร้ายป้ายสีไม่มีกลาง
ใครหนอจะกวาดล้าง..ด่างโสมม.

ลักษณะแบบนี้ ควรใช้ศัพท์ทางเทคนิคว่า"ทอดปลาย"  คือคล้ายกับพืช เถาวัลย์ ที่ยังทอดปลายงอกต่อไป


อันนี้เป็นศัพท์ ทางเทคนิคที่ตั้งขึ้นมา เผื่อไว้ใช้ ในการพูด การอธิบาย เรื่องการแต่งกลอน
ถ้าหากว่า มีการพูดถึง"เด็ดยอด"   หรือ "ทอดปลาย"   ก็ให้รู้ว่า หมายถึงสิ่งที่ได้อธิบายไปแล้ว
เพื่อจะได้ไม่ต้องพูดหรือเขียนกันยืดยาว  เพียงใช้คำว่า "เด็ดยอด"  หรือ"ทอดปลาย" ก็ให้รู้ว่า
หมายถึง สิ่งใด



สริญ  สิริรัฐ

 

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

เย้ๆๆ เป็นบุษราคัม แล้ว
  ทำแผนผังมาด้วยสิคะ คนอ่านจะได้เข้าใจง่ายขึ้น

[สริญ, ลูกมดหมอผี, เพชรนิล]

ลักษณะของกลอนลงสัมผัสแบบ"เด็ดยอด"


ลงเลือกตั้งทุกทีมีแต่ยุ่ง
คนล้วนแต่หมายมุ่ง...แย่งอำนาจ
มันรักษาไม่หายคล้ายโรคระบาด
สงสารก็แต่ชาติ....จะล่มจม

ล้วนใส่สีตีไข่และให้ร้าย
มุ่งผลาญฆ่าทำลาย....ให้สาสม
คำสัญญิงสัญญาพาโง่งม
ทุกข์กระหน่ำซ้ำถม....ประชาชี

เบื่อแล้วหนอการเมืองเรื่องเลือกตั้ง
ขอหน่อยเถอะรถถัง....บดขยี้
แล้วปกครองต่อไปให้นานปี
เพื่อประเทศชาตินี้...ล่มแหลกลาญ..

ขำๆนะครับ อย่าเครียด...แค่การประชด...

สริญ  สิริรัฐ



ตัวอย่าง กลอนลงสัมผัสแบบ"ทอดปลาย"


การเมืองไทยวันนี้มีเค้าวุ่น
เรื่องราวมันขุ่นขุ่นหนุนบาดหมาง
เริ่มเดินหน้าหาเสียงเพียงพลางพลาง
มันก็ส่อเค้าลางถึงบางภัย

"หนักแผ่นดิน"ลิ้นคนพ่นไอร้าว
สื่อมวลชนตีข่าวฉาวยกใหญ่
นักการเมืองกระพือสื่อใส่ไฟ
เพราะทหารปากไวใส่อารมณ์

เรื่องตัดงบกะลาโหมโถมใส่หัว
เกิดอาการร้อนตัวชั่วถุยถ่ม
เหยียดประนามหยามคนให้ร่นจม
สร้างกระแสนิยมบ่มร้าวราน

ประเทศถูกครอบงำไม่หนำอิ่ม
เจียนขาดใจปิ่มปิ่มยังทิ่มประหาร
มิเว้นว่างสร่างซาชั่วสามาน
นาวารัฐร้าวฉานจักพานจม.

สริญ  สิริรัฐ


ตัวอย่าง ลักษณะกลอน แต่งลงสัมผัส คำที่ ๓ (ที่นิยมแต่งกันเป็นส่วนมาก)

เชิญเถิดเราชาวไทยไปเลือกตั้ง
จุดความหวังริบหรี่ให้มีแสง
ส่องประกายพรายพร่างกระจ่างแจง
เสริมส่งแรงประชาธิปไตย์ให้เบิกบาน

เศรษฐกิจชาติ กระดิก ไทยพลิกฟื้น
กลับชุมชื่นคืนองค์ราวสรงสนาน
ดับกระหายคลายร้อนผ่อนดวงมาน
คืนวิญญาณเสรีประชาธิปไตย์

กำจัดรัฐเผด็จการ....ชั่ว
ต้องเกรงกลัวประชาชนคนส่วนใหญ่
อย่าโอหังลามปามอย่างย่ามใจ
เพราะคนไทยอดทนมาห้าปีแล้ว..


สริญ  สิริรัฐ


  ว่าจะไม่เครียดแล้วเชียว.....

[สริญ, ลูกมดหมอผี, เพชรนิล]

เย้ๆๆ เป็นบุษราคัม แล้ว
  ทำแผนผังมาด้วยสิคะ คนอ่านจะได้เข้าใจง่ายขึ้น

                 สมัยก่อน ตอนที่ผมเริ่มศึกษา การแต่งโคลงกลอนใหม่ๆ  ไม่มีครูบาอาจารย์อะไรแนะนำทั้งนั้น  เพราะว่าอยู่ในชนบทที่ห่างไกล
ไม่มีใครรู้หรือสนใจเรื่องกลอนเลย  แต่งกลอนไปให้อ่าน เขาหาว่าบ้ากลอน
วิธีเรียน ต้องเริ่มจาก ท่องจำบทกลอนนั้นๆให้ได้ก่อน แล้วก๋ท่องทบไปทวนมา
ส่วนตัวอย่างกลอนก็หายาก ต้องอาศัยอ่านจาก บทกลอนที่เขาพิมพ์แจกในหนังสือแจกงานศพบ้าง
หนังสือธรรมะบ้าง   หนังสือศาลาคนเศร้าบ้าง  หนังสือ นิตยสารไปรษณียากร บ้าง
                ส่วนกลางฝึกแต่ง ต้องอาศัยสังเกตและเปรียบเทียบจากกลอนหลายๆบท
ต้องเปรียบเทียบตำแหน่ง จนกระทั่งถึงขั้น นับจำนวนคำ จำนวนพยางค์  กว่าจะแกะออกมาเป็นแผนผังให้จับทิศทางได้
การเรียน โคลง สี่สุภาพ  เรียนกาพย์ยานี ๑๑  เรียน กาพย์ฉบัง ๑๖  ก็แบบเดียวกัน
ไม่มีตำหรับตำราวิธีแต่ง  และแผนผัง  หรือคนให้คำปรึกษาใดๆทั้งนั้น
นักกลอนสมัยนี้ เอะอะจะเอาผัง  เอะอะจะเอาฉันทลักษณ์  ทำแบบคนเคยชินเดินเหยียบบนทางลาดยาง
ไม่ต้องเหยียบหนาม ไม่ต้องลุยป่า
ดังนั้น ครูของผมมีอยู่ ๓ ประเภท
๑. ท่านที่แต่งบทกลอน ลงในหนังสือต่างๆ
๒. ท่าน สุนทรภู่  บรมครูกลอน  ในฐานะ ต้นตำหรับ กลอนแปด
๓. สมเด็จกรมพระยาเดชาดิศร  ผู้รวบรวมและเรียบเรียบ คำโคลง โลกนิติ ในฐานะผมนับถือเป็น ครูโคลง

ในสมัยก่อน ถ้านึกอยากจะอ่านกลอน ก็ต้องนึกถึง ศาลาคนเศร้า  หนังสือดารา หรือหนังสือนิตยสารบางฉบับที่มีคอลัมส์กลอน
แต่ปัจจุบันนี้ สืออินเตอร์เน็ตเข้ามามีบทบาท ทำให้นักกลอน และผู้ที่สนใจกลอนต่างๆ ได้มีโอกาสมาพบปะพูดคุย แลกเปลี่ยน
ความรู้กัน บทกลอนก็มีแต่งแพร่หลาย ชนิดอ่านกันไม่หมด ก็ขอขอบคุณ บรรดาเว็บไซต์กลอน ไว้ ณ ที่นี้

สริญ  สิริรัฐ

 

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

ไม่ใช่เอะอะ ก็จะเอาผัง
แต่ที่บอกอยากให้ทำเป็นของตัวเอง จะได้เป็นเอกลักษณ์
เผื่อใครอยากเรียนรู้ เขียนตามได้ เพราะมีแผนผัง
ถ้าคิดอย่างนั้นก็ขออภัยค่ะ ที่ทำให้เข้าใจเจตนาผิดไป
หมออาจเป็นคนสมัยใหม่อย่างที่ว่ามังคะ