สงบได้ เมื่อใจบอมรับ

"สงบได้เมื่อใจยอมรับ"

มีผู้หญิงคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า เคยไปว่ายน้ำที่เกาะสมุย
ว่ายอยู่ดี ๆ ก็พบว่าตัวเองถูกกระแสน้ำพัดไกลจากฝั่งออกไปทุกที
เธอพยายามว่ายน้ำเข้าฝั่ง แต่ว่ายเท่าไหร่ก็ยิ่งไกลจากฝั่งมากขึ้น
เธอตกใจมากร้องตะโกนขอให้เพื่อนช่วย
เพราะถูกพัดออกทะเลไกลขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากอยู่กลางกระแสน้ำที่เชี่ยวแรงมาก
เพื่อนๆ พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
ก็พยายามว่ายไปช่วยเธอ แต่พอว่ายได้สักพักก็รู้สึกว่ากระแสน้ำแรงมาก
จึงเปลี่ยนใจ พยายามว่ายกลับเข้าฝั่ง

ตัวเธอเองยิ่งว่ายเข้าฝั่ง ก็ยิ่งเหนื่อย แถมไกลฝั่งออกไปเรื่อยๆ จึงรู้ว่าไม่มีประโยชน์
ตอนนั้นรู้เลยว่าคงไม่รอดแล้ว แต่แทนที่จะตื่นตกใจ เธอกลับรู้สึกสงบ
เพราะทำใจได้ว่า ถ้าจะตายก็ต้องตาย
พอทำใจได้เธอก็ปล่อยวาง อยู่เฉยๆ ลอยคอนิ่งๆ ไม่ฝืนว่ายต่อไป ตอนนั้นเธอรู้สึกสงบมาก
ผ่านไปพักใหญ่ก็พบว่าตัวเองถูกคลื่นซัดเข้าหาฝั่งทีละน้อยๆ เพื่อนเห็นเช่นนั้น
ก็ว่ายออกมาช่วยเธอ พาขึ้นฝั่งได้ในที่สุด

หลังจากนั้นเธอก็มารู้ว่าตรงที่เธอว่ายน้ำนั้นมีกระแสน้ำเชี่ยวมากที่เกิดจากคลื่นกระทบฝั่ง
ไม่มีใครที่สามารถว่ายทวนกระแสน้ำได้
ส่วนใหญ่ตายเพราะหมดแรง ที่เธอรอดมาได้ก็เพราะทำตัวนิ่ง ๆ
ไม่ฝืนว่ายด้วยความตื่นตระหนก และที่เธอทำตัวนิ่ง
ได้ก็เพราะยอมรับความตายได้ ไม่ขัดขืนหรือต่อสู้กับมัน

เวลาเจอเหตุร้ายที่หนีไม่พ้น ไม่มีอะไรดีกว่าการยอมรับมันด้วยใจสงบ
บ่อยครั้งการทำเช่นนั้นกลับทำให้รอดตายด้วยซ้ำ
ตรงกันข้ามการพยายามต่อสู้ขัดขืน กลับทำให้สถานการณ์เลวร้ายลง
จนอาจไม่รอดก็ได้

ผู้หญิงอีกคนหนึ่งเล่าว่า ขณะที่กำลังขับรถบนทางด่วนด้วยความเร็วสูง
พอผ่านทางโค้งก็เห็นข้างหน้ามีรถติดเป็นแพ
เธอเริ่มชะลอความเร็ว แต่พอมองกระจกหลัง ก็เห็นว่ารถคันหลังไม่ชะลอ
กลับแล่นตรงเข้ามาเต็มที่
เธอรู้เลยว่าเธอกำลังถูกอัดก๊อปปี้ ความคิดตอนนั้นบอกเธอว่าคงไม่รอด

ตอนรู้ตัวว่าจะไม่รอดเธอสังเกตว่ามือกำพวงมาลัยอยู่แน่นมาก
เธอคิดขึ้นมาว่าเครียดแบบนี้มาทั้งชีวิตแล้ว
ถ้าจะตายก็ขอตายแบบผ่อนคลาย เลยปล่อยมือจากพวงมาลัย นั่งอย่างผ่อนคลาย
หลับตา แล้วก็มาจดจ่ออยู่กับลมหายใจ
จากนั้นก็มีเสียงดังสนั่น แล้วเธอก็หมดความรู้สึกตัว มารู้ตัวอีกที
ตอนที่ตำรวจช่วยดึงเธอออกมาจากรถ
ตำรวจแปลกใจมากที่เธอรอดมาได้โดยไม่เป็นอันตรายอะไรทั้งๆ
ที่รถพังยับเยินทั้งหน้าและหลัง
แต่หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวของเธอ ตำรวจก็บอกว่าถ้าคุณเกร็งตอนนั้นคุณคงไม่รอด
เพราะถ้าเธอตัวเกร็ง ก็จะต้องเจอแรงกระแทกเต็มที่

เธอบอกว่าเหตุการณ์ครั้งนั้นได้เปลี่ยนชีวิตของเธอ
ทำให้เธอกลายเป็นคนที่ผ่อนคลายและปล่อยวางมากขึ้น
ไม่เคร่งเครียดหรือเอาเป็นเอาตายกับสิ่งต่างๆ เธอได้เห็นคุณค่าของการปล่อยวางมากขึ้น
ตัวอย่างจากผู้หญิงคนนี้ชี้ว่า การยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้น แม้กระทั่งความตายนั้น
ไม่เพียงทำให้ใจสงบเท่านั้น แต่ยังสามารถช่วยให้รอดตายได้ด้วย

ประเด็นที่อยากจะเน้นคือคนเราเมื่อเจอเหตุการณ์ไม่พึงปรารถนา
แทนที่จะต่อสู้ขัดขืน อย่างแรกที่ควรทำคือยอมรับมัน
ไม่ปฏิเสธหรือต่อสู้ขัดขืน อย่างน้อยๆ มันช่วยทำให้เราทุกข์ใจน้อยลง
ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นของหาย งานหนัก
หรือความเจ็บป่วย เมื่อเจ็บป่วยแล้วบ่นตีโพยตีพาย คุณจะทุกข์กว่าเดิม
ไม่ใช่แค่ทุกข์กายเท่านั้น แต่ทุกข์ใจด้วย
แต่ถ้ายอมรับว่าเมื่อความป่วยเกิดขึ้นกับเราแล้ว ป่วยการที่จะตีโพยตีพายหรือปฏิเสธมัน
แทนที่จะตีโพยตีพาย
ไม่ดีกว่าหรือหากเราจะมาพิจารณาว่าจะรักษาตัวอย่างไรให้หายป่วย

การยอมรับไม่ใช่การยอมจำนน แต่หมายถึงการยอมรับความจริงว่ามันเกิดขึ้นแล้ว
ไม่ เสียเวลาหรือเสียอารมณ์ด้วยการตีโพยตีพายโวยวาย
แต่เราจะยอมรับความจริงได้ก็ต้องมีสติรู้ทันใจของตัวเอง เพราะปฏิกิริยาแรกของใจก็คือการโวยวาย
ต่อสู้ ขัดขืน ผลักไส เป็นธรรมดาของใจเมื่อเจอสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา
ใจก็จะผลักไสต่อต้านเป็นอย่างแรก ถ้าหนีไม่ได้ก็จะผลักไส
แต่ถ้ามีสติรู้ทันอาการดังกล่าว มันก็จะคลายไป ช่วยทำให้ใจเราสงบ
เพราะความสงบเกิดจากการยอมรับ
แต่ถ้าเราดิ้นขัดขืนเมื่อไหร่ใจจะเป็นทุกข์ เร่าร้อนทันที

พระไพศาล วิสาโล