ต่อไป →

[ศศิ อักษราศรม]

12 ค่ำเดือน สิบสอง...!? สิบสองค่ำเดือนเพ็ญเยือนเด่นฟ้า ลงนาวาล่องละกระแสสินธุ์ สีนวลแสงแห่งเพ็ญชรริน มวลเมฆินทร์เคลื่อนคล้อยลอยเบาบาง ระลอกริ้วผิวน้ำรับลำแสง สะท้อนแฝงลอนลู่อยู่ระหว่าง ไอน้ำแผ่ผายผ่อนพาร้อนจาง เสียงไผ่ครางแว่วยินดุจพิณเพลง ชลธีเอ่อนองสองฝั่งฟาก น้ำไหลหลากเป็นสายคล้ายรีบเร่ง เรือลำน้อยลอยคว้างพลางโคลงเคลง ความวังเวงอ้างว้างยังมิคลาย ยอดผักบุ้งเลื้อยยาวราวโต้คลื่น ผักตบดื่นดาษชินมิสิ้นสาย คืนวันพระเดือนเพ็ญเด่นประกาย แสงฉาบฉายชวนชื่นรื่นภิรมย์ พระพายไล้กายสาวหนาวสะเทิ้น เงาแมกไม้ก่ายเกินจิตเขินข่ม เอนโอบกอดสอดเกี่ยวอย่างเกลียวกลม เพลินพิศชมชื่นตา...ละอายใจ ขาดเพียงคนเคียงชิดสนิทข้าง เรือยังว่างเดือนงามน้ำก็ใส มโนวาดพาดขึงถึงคนไกล รู้บ้างไหมน้องรอพี่ ชี้ชมจันทร์ ศศิ  อักษราศรม

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[ศศิ อักษราศรม]

สิบสามค่ำเดือนสิบสอง!?   ตอนที่ ๒ ♥ ขึ้นสิบสาม ค่ำเยือนเดือนสิบสอง จันทร์เริ่มผ่องสาดแสงแฝงเวหา ลมเหมันต์ผันล่องต้องกายา หนาวอุรารำพึงคะนึงครวญ คิดถึงคนรักเราครั้งเย้าหยอก เขาเคยบอกสุขใจอยู่ในสวน อยากมีบ้านสานฝันกลางพรรณมวล แมกไม้ล้วน รื่นรมย์คงสมปอง ยิ้มมุมปากฝากไว้ไม่จางหาย หน้าเข้มขึง  ผึ่งผายทั้งไหล่สอง อกเคยอิงอังอุ่นคุ้นตระกอง กระท่อมรักริมคลอง  มองทุกวัน ปลื้มปริ่มสุขทุกช่วงในห้วงคิด คงด้วยจิตอยากเจอเสมอมั่น แม้นเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่คร้ามครัน คงสุขสันต์อีกครั้งหวังชื่นบาน ต้นกล้วยบั่นหั่นท่อนก่อนวันถึง กรีดตองผึ่งเตรียมจัดพับตัดสาน บรรจงจีบเจียนร้อยซอยพันพาน หมุดปักก้านกลัดเหน็บเก็บมาลี ท้องฟ้าผ่องจ้องพิศจิตพิลาส ทั่วเวหาสเจิดจรัสรัศมี ในทรวงสาวสุดซึ้งตรึงฤดี คอยวันที่  เขามาเยือนคืนเดือนเพ็ญ ศศิ  อักษราศรม

[ศศิ อักษราศรม]

สิบสี่ค่ำเดือนสิบสอง..!? เย็นพระพายพัดเยือนเดือนสิบสอง น้ำเอ่อนองคดเคี้ยวเป็นเกลียวคลื่น สถานะชลาลัยไม่ยั่งยืน ย่อมไหลรื่นเหมือนใจของชายชาญ ระยิบระยับวับวาวพรายพราวพลิ้ว ระลอกลิ่วแรงลมผสมผสาน ซอนซอกเซาะเลาะเรื่อยเอื่อยสายธาร สุดประมาณ ลึกนิ่งหรือวิ่งวน ภาณุมาศพาดฟ้าจันทราดับ คืนวันเปลี่ยนเวียนสลับมิสับสน แต่ยากยิ่งจริงไซร้คือใจคน ล้านเหตุผลตอนลาตัดอาลัย รักเคยผ่านหวานฉมกลายขมขื่น ที่เคยชื่น พลันสลดสิ้นสดใส อกสาวสวนครวญคร่ำช้ำทรวงใน จำเก็บใจเก็บตนทนลำเค็ญ สิบสี่ค่ำย้ำตอกโอ้ดอกโศก คงหมดโชควาสนาคราขื่นเข็ญ ลอยกระทงคงเจื่อนคืนเดือนเพ็ญ สุดยากเย็นย้อมใจ...ให้อาวรณ์ ฝืนพาร่างโรยแรงแฝงวิตก คิดผันผก...สลัดทิ้งสิ่งชวนหลอน ยังมีเขาเฝ้าหวงห่วงอาทร หรือจะจรจากกัน...รอวันเดียว ศศิ  อักษราศรม

[ศศิ อักษราศรม]

๑๕ ค่ำเดือน ๑๒...!? นิทรารมย์สมปองครองสุขสันต์ ยินไก่ขันแว่วมาผวาตื่น เวลาเวียนเปลี่ยนผันผ่านอีกคืน ช่างแช่มชื่นรับอรุณ ละมุนละไม กระติกเก่าเบาสวยด้วยมีสี มิรอรีรีบเข้า เอาน้ำใส่ ห้านาทีมีควันพลันออกไอ ร้อนพร้อมใช้โดยตรงชงกาแฟ ขอบคุ้งโค้งโปร่งงามยามฟ้าสาง นกกากาง ปีกขันกันเซ็งแซ่ ลมโบกโบยโชยไผ่ใบบิดแบ ที่บนแคร่ร่างฉันฝันลอยลม สิบห้าค่ำคืนเพ็ญเดือนเด่นสรวง ครอบคลุมห้วงเวหาพาสุขสม ค่ำคืนสวยรวยรื่นรอชื่นชม ฉันนั่งจมจับเจ่าอยู่เนานาน สลัดทิ้งสิ่งหลอนบั่นทอนจิต เลิกยึดติดความเหงาให้เผาผลาญ ทำใจใหม่ใสพริ้มยิ้มเบิกบาน กลัวหนังยานเหี่ยวหย่อนก่อนวัยควร ตระเตรียมการสานฝันวันสดสวย ตัดต้นกล้วยใบตองในร่องสวน ผกาพันธุ์นั้นหลากมากหมู่มวล ของครบถ้วนบานเบียงขาดเพียงชาย ศศิ  อักษราศรม

[ศศิ อักษราศรม]

สิบห้าค่ำคืนเพ็ญ...!? ตอนที่ ๕ กระทงน้อยคอยชายหมายสุขสม หวังรื่นรมย์ ตามมาดปราถนา ห้วงดวงจิตรวดร้าวผ่าวอุรา ไยหายหน้าดึกดื่นยังยืนรอ เธอหลงลืมหรือไรสาวชัยศรี น้ำตาปรี่ขังพร่าขอบตาสอ มองหญิงชายก่ายเกินเดินเคลียคลอ ตัวเราหนอเดียวดายชายมิแล ยืนใจลอยคอยท่าหน้าองค์พระ ที่นัดนะคงต้องลืมน้องแน่ ถือกระทงก้มหน้าล้าดวงแด หรือเราแค่ส่วนเกินเขาเมินไกล เกือบเที่ยงคืนฝืนกายเดินชายน้ำ จุดธูปเทียนเพียรพร่ำน้ำตาไหล เมื่อปรางสองนองฉ่ำ ปวดช้ำใจ ย้อนตกในหลั่งนองครองปวดร้าว อธิษฐานฝากไปกับสายสินธุิ์ ตลอดชั่วชีวินสิ้นกายสาว มิขอพบสบพักตร์แม้สักคราว สัญญากล่าวลวงล่อขอลาที ปล่อยกระทงลงไหลสายน้ำเชี่ยว เผลอแผล็บเดียวคว่ำไปอะไรนี่ จึงหันหลังกราบลา"พระปฐมเจดีย์" คว้า(หนุ่ม)แท็กซี่ควงแขนแทนคนเดิม ศศิ  อักษราศรม