ต่อไป →

[เริงอักษร]

..จันทร์ลา เมื่อฟ้าสาง..
(กาพย์ยานี ๑๑)

**เธอแฝงในเงาฝัน
ใต้แสงจันทร์เรืองขจร
มองฟ้าดั่งรำฟ้อน
แผ่แสงพร่างกระจ่างไพร

**ดาวน้อยที่ปลายนั้น
เหมือนจะสั่นกะพริบใส
เขยิบกวัดเร่งแกว่งไกว
หมายเสวยนภาสวรรค์

**จันทร์เจียนขยับจาก
ช่างแสนยากคำยืนยัน
ดาวเพี้ยงเฝ้ารำพัน
อยู่จนดึกทั้งฤดี

**หวังเอยเฉลียวอ่าน
ด้วยคำขานเป็นสักขี
จันทร์น้อยไร้ปรานี
นิทรานั้นจึงขาดนวล.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๒ กรกฎาคม ๒๕๖๑