ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ฯลฯ (ไปยาลใหญ่).. **อันม้าล่อ ถ่อเปื้อน ย่อมเลือนจาก พญานาค ไร้กร นอนหลับไหล ฝูงจิ้งเหลน เอนงุ้ม ฟอนสุมไฟ เหลืออะไร เด่นชัด ถนัดตา **ธุลีผง คงเคล้า ขี้เถ้ามอด ยามเรือจอด เจ็ดลี้ ที่ฝันหา ภูเขาดง พงพฤกษ์ ลึกพนา ต่อให้ฟ้า สวยสด หมดยินดี **ทะเลเล่า เซาซบ ตลบคลื่น ถึงดึกดื่น เดียวดาย เลี่ยงกายหนี หมู่ภมร ร่อนปีก ฉีกมาลี ดวงฤดี เกินจับ เพราะอัปราฯ **แสงตะวัน หลั่นลอย ทะยอยเมฆ ลมปัจเจก แผ้วพัด สะบัดผา ดาวเดือนดับ ลับแหล่ง แห่งมรรคา โบกมือลา มืดมิด ผิดกับใจ **ยินทรวงแผ่ว แว่วฟัง วังเวงหวีด กำด้ามมีด แกว่งกวัด กระหวัดไหว เล็งเห็นหิน ดินต่ำ ชอกช้ำใน มีอะไร หลงเหลือ เพื่อปลอบโยน **ก้าวกระโดด โจษจัน สวรรค์คล้อย เพียงหนึ่งน้อย ยากนับ กับหัวโขน มิพักผ่อน หย่อนผัน แม้วันโกน หญ้าแพรกโอน ไหวเอน ระเนนตาม **เอื้อมตะพัก วักน้ำ ที่ล้ำลึก มิเคยนึก หวาดทั่ว กลัวขวากหนาม จึงต้องโศก โลกเศร้า เฝ้าลุกลาม กายงดงาม พังทรุด หยุดโดยแรง. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๔ พฤษภาคม ๒๕๖๑

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

ฯ..ไปยาลน้อย

..มองม้าห้อล้อเหยียดเดียดหางส่าย
ตะเกียกกายยักแย่เพราะแพ้แสง
นัยตามัวกลัวช้ามาแสดง
จึงเสแสร้งวิ่งหลับกับเส้นทาง

น้องจ๋า

[เริงอักษร]

..ๆ (ไม้ยมก) **สิ่งดีๆ ที่สาย กระต่ายน้อย วิ่งบ่อยๆ ขาเก เฉไฉหาง ผ่านลวกๆ ปลวกรอ ล้อเลียนนาง ค่อยๆย่าง เดินเหยียบ เอาเปรียบดู. ..........*-*.......... เริงอักษร