ต่อไป →

[สิมิลัน]

ผ่อนสาย..สุดปลายสอย *เอารักผ่อนหย่อนสายตรงปลายเชือก เพื่อจะเลือกฝั่งฝันวันสดใส ปล่อยมือย้อนอ่อนโอนโยนแกว่งไกว ให้ลอยไปสุดชั้นสวรรค์พรหม *หมั่นสาวส่ายสายรักตระหนักจิต เพราะใจคิดวาดหวังยังสวยสม เขียนเป็นภาพอาบอวลชวนชื่นชม ผูกด้วยปมสัมพันธ์ทุกวันวาร *ปลายเชือกเคียงเพียงดาวสกาวเด่น ดูเฉกเช่นสุกปลั่งสะพรั่งสาร รูปหลายแฉกแปลกตานภาธาร แสงละลานเหลือเกินเพลินจ้องมอง *รู้หรือไม่ใครห่วงโอ้ดวงเจ้า ทุกค่ำเช้าจรดเย็นเห็นหม่นหมอง เอื้อมสุดมือถือจับรับประคอง หวังพาน้องพ้นฟากจากเมฆดำ *แล้วไปท่องล่องสวรรค์กันสองคน ฟ้ากลางฝนร่วมลิ้มจนอิ่มหนำ ทิ้งเสียทีชีวิตจิตระกำ เติมรักย้ำปลายสายมิหน่ายเลย. *สิมิลัน* ๒๗ เมษายน ๒๕๖๑

[เริงอักษร]

**เก็บปลายเชือก เลือกใช้ ในบางช่วง ผูกเป็นพวง ซ้อนพับ จับเกลียวเผย สานรอยขืน ยื่นข้าง สร้างคุ้นเคย อย่าให้เกย ทับก่าย จนคล้ายกล **คอยกระตุก รุกต้าน อย่าคร้านต่อ โปรยสายห้อ มิห่าง นางสักหน แม้ได้เคียง เรียงคั่ว แค่ตัวคน คงอับจน หากจิต ผิดกับใจ. ..........*-*.......... เริงอักษร

[สิมิลัน]

1402