..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..(เรื่อง ฉิ่งฉับทัวร์ ๘)

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(เรื่อง ฉิ่งฉับทัวร์ ๘)

**ที่สุดท้าย ปลายตา อาณาเขต
ตามที่เจต จำนง ตรงฝันใฝ่
ภูชี้ฟ้า เมืองเลย เพิ่งเคยไป
อิสานเหนือ ของไทย ใกล้ชายแดน

**"ติงลี่"นั้น รุมเร้า เศร้าหัวอก
เหมือนนรก โหมไฟ ไหม้ถึงแก่น
สงสารหน่อย หน้ามน คนไร้แฟน
อยากขอ"มด" ควงแขน แสนกลุ้มใจ

**เสร็จงานแล้ว เย็นนั้น พลันเข้าท่า
จังหวะดี เป็นบ้า ฟ้าสดใส
อยู่กันสอง ต่อสอง มองทรามวัย
สารภาพ ออกไป ไม่ช้าเลย

**เรื่องที่เต็นท์ น้องขาด อุบาทว์ยิ่ง
ความเป็นจริง พี่ทำ จำใจเผย
วางแผนการ เลวร้าย ชายเจ้าเอย
หวังชื่นเชย แนบชิด ผิดเชิงชาญ

**จะลงโทษ อย่างไร พี่ไม่ว่า
โปรดเห็นใจ เถิดหนา ที่กล้าหาญ
เป็นเพราะหลง รัก"มด" หมดดวงมาน
ไม่อาจทาน ทนได้ หากใครจอง

**พอพูดเสร็จ ก้มหน้า อุราหวั่น
โอ้..สวรรค์ วูบวับ ดับมัวหมอง
พี่คงพลาด แน่แล้ว แก้วเนื้อทอง
ได้แต่มอง พื้นดิน อย่างสิ้นแรง

**ฮ่า.ฮ่า.ฮ่า บ้าจริง สิ่งที่ฟัง
"มด"หัวเราะ ไม่ยั้ง ฝังรอยแฝง
อยู่ในใจ ผู้เดียว เอี้ยวตะแคง
กลัวเรื่องแดง เต็นท์รั่ว มั่วพอกัน

**มิน่าเล่า เราเจาะ เลาะนิดเดียว
แต่รูโหว่ มากเชียว ตรงเกลียวสัน
เพิ่งมารู้ "ติงลี่" พี่ชายพลัน
ทะลวงมัน จนโต โถ..เอาจริง

**ภวังค์คิด จิตไซร้ ถอนใจโล่ง
โดนคนโกง คอตีบ มาจีบหญิง
เจ้าแผนการ เชียวนะ พ่อมะปลิง
ดีแล้วที่ กล้าติง ชิงบอกเรา

**ไม่ต้องเสีย คุณค่า ราคาสาว
ทำเรื่องฉาว จีบชาย ให้อายเขา
ถึงตอนนี้ มีแค่ แง่งอนเอา
มารยาเข้า สักหน่อย อ่อยพองาม

**กระแอมไอ ปากว่า บ้า..เบา.เบา
ไยมิบอก กันเล่า เฝ้าทวงถาม
ยังดีนะ ที่พูด ปูดข้อความ
เป็นไปตาม สัตย์ซื่อ คือศักดิ์ชาย

**แต่มีโทษ ขอปรับ ให้รับส่ง
มิลืมหลง เวลา กล้าห่างหาย
ทั้งเช้าเย็น เห็นหน้า อย่ากลับกลาย
โทษถึงตาย หากค้าน สาบาน.เชียว!

**ใจ"ติงลี่" ลิงโลด กระโดดแผล๋ว
"มด"น้องแก้ว ยิ้มละมุน มิขุ่นเขียว
รีบรับคำ รักน้อง ปองคนเดียว
ไม่ข้องเกี่ยว หญิงใด ให้สัญญา.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11507.msg31373/topicseen.html#msg31373