..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..(เรื่อง ฉิ่งฉับทัวร์ ๕)

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(เรื่อง ฉิ่งฉับทัวร์ ๕)

**ทำแผลเสร็จ เช็ดคราบ เปรอะสาบเสื้อ
ยังหลงเหลือ รอยแดง แย่งผิวสี
คงเจ็บมาก เชียวหนอ พ่อคนดี
ความเป็นพี่ รักน้อง ไม่ร้องเลย

**หนุ่ม"ติงลี่" ลุกขึ้น มึนนิดหน่อย
ยิ้มเล็กน้อย ขอบคุณ วุ่นใจเอ๋ย
น้อง"มด"ช่าง กรุณา น่าชมเชย
ยังไม่เคย พบจริง จากหญิงใด

**กระวีกระวาด ทำต่อ มิรอช้า
เอื้อมมือคว้า หม้อข้าว ตะกาวไห
น้อง"มด"นั้น ตบ อก เพราะตกใจ
บ้าอะไร อีกนี่ ที่พี่ทำ

**อ๋อ..ซาวข้าว เพื่อหุง ปรุงอาหาร
ให้น้องกิน ก่อนงาน ทานอิ่มหนำ
เหลือสามอย่าง ผัดแฟง แกงและยำ
สองมือคลำ เร่งตะครุบ อุปกรณ์

**จะซาวข้าว แน่หรือ มือก็เจ็บ
ดูซิ..เล็บ แทบหลุด ฉุดแขนถอน
เดี๋ยวน้อง"มด" ทำให้ ไร้เกี่ยงงอน
แต่ต้องสอน ด้วยนะ ทำอะไร

**สองคนง่วน ป่วนปั่น ขยันขยับ
ช่วยกันจับ จัดแจง แข่งฟ้าใส
เพียงมินาน ก็เสร็จ สำเร็จไป
เพราะว่าได้ ลูกมือ คือคนงาม

**หลังกินข้าว เดินหน้า งานทาสี
หนุ่ม"ติงลี่" เร่งเครื่อง เรื่องแบกหาม
แปรง..กระป๋อง บันได ใจวู่วาม
หวังเสร็จตาม แผนวาง อย่างลงตัว

**คุมน้องน้อง ร้องเพลง บรรเลงแว่ว
"อาสาสมัคร มาแล้ว แก้วทูนหัว
จะเหนื่อยหนัก เท่าไร ไม่เกรงกลัว
ขอให้รั้ว สวยสด สู้หมดใจ"

**จวบกระทั่ง เย็นย่ำ จึงทำเสร็จ
ปวดเมื่อยเคล็ด ขัดยอก บอกตรงไหน
พี่"ติงลี่" ตามนวด กวดเรียงไป
เสร็จแล้วตั้ง กองไฟ ในค่ำคืน

**ล้อมวงกิน ข้าวปลา น่าสนุก
มีความสุข กันไป ไม่ฝ่าฝืน
ช่วยร้องรำ เต้นหัด ผลัดกันยืน
ยิ้มสดชื่น พักผ่อน ก่อนเข้านอน

**น้อง"มด"มอง "ติงลี่" พ่อพี่ใหญ่
ทรหด เหลือใจ ไม่ยอมถอน
มุ่งสายตา จับจด ทุกบทตอน
รู้สึกร้อน ผะผ่าว ราวไฟลน

**มันจี๊ดจี๊ด ที่ใจ ใช้มือจับ
เรื่องลึกลับ พริ้งเพริศ บังเกิดผล
มีความนัย แอบซ่อน ยามย้อนยล
ใครสักคน บอกหน่อย "มด"คอยฟัง.

..........*-*..........

เริงอักษร
๓๑ มกราคม ๒๕๖๑

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11507.msg31373/topicseen.html#msg31373