แด่...ทหารหาญ ที่ปกป้องเขตแดนใต้

เขียนกลอนบทนี้เพื่อเทิดทูน และระลึกถึงครอบครัวของทหารหาญ ชายแดนใต้
ที่ได้รับความทุกข์ เมื่อต้องเสียผู้นำของครอบครัว ที่รักยิ่งไปในสนามรบ

แด่..ทหาร ที่หาญกล้า

..พ่อของหนู เป็นทหาร ที่หาญกล้า
อยู่ยะลา ทำ..หน้าที่ ที่ยิ่งใหญ่
ปกป้องเขต สุดดินแดน แคว้นของไทย
มิให้ใคร มารุกราน ด้ามขวานทอง

..พ่อลำบาก ออกจากบ้าน นานวันมาก
ต้องจำพราก ตั้งแต่หนู อยู่ในท้อง
ทิ้งแม่ให้ โดดเดี่ยวพลัน ตามครรลอง
เมียทหารต้อง สู้อดทน จนชาชิน

..แม่คลอดหนู แสนเดียวดาย ไร้หน้าพ่อ
นับวันรอ พ่อพักผ่อน ย้อนคืนถิ่น
แม่ส่งรูป หนูให้พ่อ พอผลยิน
พ่อบอกสิ้น เดือนหน้านี้ พี่ได้พัก

..แม่อุ้มหนู รอหน้าบ้าน ทุกวันวี่
ใจเปรมปรี หน้าเบิกบาน ซ่านจิตนัก
รอวันที่ พ่ออุ้มชู หนูบนตัก
พ่อคงรัก หนูมากมาย ใคร่เอาใจ.

..วันนี้ฝน หล่นพร่างพรม กลาง ลมอ่อน
แม่ตื่นนอน อุ้มหนูมา หน้าผ่องใส
คิดถึงวัน พ่อจะกลับ นับวันไว
แม้ทางไกล แต่ยืนยิ้ม ปริ่มเปรมรอ

..ดูข่าวไป ไกวแกว่งเปล เห่ กล่อมหนู
เสียงก้องหู แม่หวีดร้อง จ้องข่าวพ่อ
ร่างแหลกเหลว เละยับเยิน เสียเกินพอ
ผู้ร้ายก่อ ระเบิดวาง กลาง..ยะลา

น้องจ๋า

.
.
.