..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..(เรื่อง กระดังงาลนไฟ อวสาน)

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(เรื่อง กระดังงาลนไฟ อวสาน)

**หลายคำตอบ บอกมา พาชื่นชุ่ม
"ศักดิ์สิทธิ์"หนุ่ม ไล่เฉลย ยามเอ่ยถาม
พี่ยังโสด โปรดรู้ ใช่วู่วาม
ขอทำตาม ประเพณี ด้วยมีใจ

**ต่อจากนั้น หนึ่งเดือน มิเคลื่อนเลย
แห่ขันหมาก เป็นเขย เชยแก้มใส
น้อง"เหมย"ฟ้า ยิ้มรื่น ทุกคืนไป
เพราะว่าได้ "ศักดิ์สิทธิ์" ปิดบัญชี

**ลงหัวข้อ มานาน ขานหารัก
ผลสุดท้าย ประจักษ์ มักสุขี
ทั้ง"เหมย"ฟ้า "ศักดิ์สิทธิ์" จิตเปรมปรีดิ์
สุขฤดี ท้นถั่ง หลังโรมริน

**ทุกวันคืน รื่นเริง บันเทิงค่า
ชี้ชมฟ้า เกลื่อนดาว ราวผกผิน
ความรักล้น บนอุรา เป็นอาจิณ
สลายสิ้น เมื่อพบ ประสบกัน

**ต่างปรนเปรอ เสมอไป ไร้เกี่ยงงอน
สลับร้อน และเย็น เห็นสวรรค์
มารายล้อม อ้อมกอด พรอดรำพัน
ทุกคืนวัน ซึมซับ ประทับใจ

**รักตอนเช้า สวยสด จนหมดทรวง
รักตอนบ่าย ลุล่วง สรวงแจ่มใส
รักตอนเย็น ฟ้าเหลือง เรืองรำไร
รักตอนค่ำ สุขใน ฤทัยปอง

**กระดังงา ลนไฟ ใครว่าชั่ว
อยู่ที่ตัว คนคิด จิตมัวหมอง
มันแสนเหน็บ เจ็บช้ำ น้ำตานอง
ยามร่ำร้อง โดนว่า เป็นบ้าบอ

**มั่วกามกิจ พิสมัย ที่ไหนเล่า
เพราะว่าเศร้า เดียวดาย จนกายหงอ
เมื่อได้เริ่ม เติมรัก มาถักทอ
ย่อมสานต่อ ชีวิต ผิดอย่างไร

**อย่าประนาม หยามเหยียด เกลียดแม่หม้าย
มิเลวร้าย เชิงร้อน ตอนหลงไหล
อารมณ์เกิด เพลิดเพลิน ดำเนินไป
ธรรมชาติ นั้นไซร้ ท่านให้มา

**เช่นน้อง"เหมย" นั้นหนอ ที่รอรัก
ย่อมยากหัก เกินกลั้น ใฝ่ฝันหา
เพราะร่วงโรย โหยหวน ป่วนอุรา
ปรารถนา แค่เพียง คนเคียงกาย

**ไว้คอยช่วย ดูแล ยามแก่เฒ่า
แก้ความเหงา ลาแล้ง แห่งความหมาย
มาครองคู่ อยู่กัน จนวันตาย
บทสุดท้าย พลันจบ ครบด้วยดี.

..........อวสาน..........

เริงอักษร
๒๓ ธันวาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11370.0.html