..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..(เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๗)

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๗)

**ผมเข้ารับ ตำแหน่ง แจงหน้าที่
นายอำเภอ เมืองนี้ ศรีแก่นขอน
เพิ่งมาถึง เมื่อเช้า เข้าขอพร
ไหว้พระก่อน ทำงาน เพื่อบ้านเมือง

**แล้วนี่บ้าน อยู่ไหน ไกลหรือเปล่า
"เหมย"ยิ้มเศร้า นิ่วหน้า ทำตาเหลือง
ตรงโค้งน้ำ บ่อกุ้ง ทุ่งมะเฟือง
แถวนาเยื้อง โรงสี ชี้บอกไป

**ก็ห่างอยู่ เหมือนกัน พลันเอ่ยขอ
ขับรถส่ง นวลละออ คงพอไหว
หน้าที่แรก ดีงาม ความห่วงใย
ลูกบ้านใน ปกครอง ต้องบริการ

**"เหมย"รีบตอบ ขอบคุณ วุ่นหัวอก
สั่นงันงก ประหม่า ตาประสาน
กุลสตรี ใจเจ็บ เก็บมานาน
ยิ้มชื่นบาน ข้างใน ใครจะรู้

**คุยกันไป ตลอดทาง อย่างมีสุข
เรื่องสนุก หลากหลาย พรายเข้าหู
มิเคยมี หนุ่มใด ให้โฉมตรู
ใจพองฟู ชมชื่น ระรื่นทรวง

**ก็นึกอยาก ผูกมิตร จิตหวั่นไหว
พ่อหนุ่มหล่อ บ้านไกล ฤทัยหวง
หากรู้เรื่อง ความจริง สิ่งทั้งปวง
จะยังห่วง หรือไม่ ใคร่รู้จัง

**ว่าเรานี้ ที่แท้ คือแม่ม่าย
ผัวก็ตาย หลายปี มีความหลัง
ตกพุ่มโสด โดดเดี่ยว เปลี่ยวลำพัง
ชีวิตฝัง คราบร้อย รอยน้ำตา

**สะดุ้งตื่น ฟื้นตัว มัวแต่ฝัน
"ศักดิ์สิทธิ์"นั้น เขย่ากาย อายหนักหนา
ใช่หลังนี้ ไหมครับ นับผ่านมา
เป็นหลังที่ สิบห้า น่าอยู่ดี

**ใช่แล้วค่ะ "เหมย"ตอบ ชอบจริงหรือ
ขอเลี้ยงข้าว สักมื้อ ยื้อไม่หนี
มิอยากให้ หลุดมือ ถือเซียมซี
บอกวันนี้ จะพบ ประสบรัก

**ได้สิครับ เย็นนี้ รีบรี่มา
ชิมฝีมือ "เหมย"ฟ้า น่ารู้จัก
คงอร่อย รสเลิศ ประเสริฐนัก
ช่วยจัดหนัก ให้หน่อย นะกลอยใจ

**ข้าวมือเย็น เป็นสื่อ คือสะพาน
ส่งสาว"เหมย" พ้นผ่าน สานสดใส
หรือต้องแห้ว แกร่วรอ ท้อหทัย
ขอแจ้งใน ตอนหน้า อย่าว่ากัน.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๙ ธันวาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11370.0.html