..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..(เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๖)

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๖)

**ยินเสียงแผ่ว อ่อนนุ่ม จากหนุ่มหล่อ
ผมต้องขอ โทษที ที่ผลีผลาม
จับแขนคุณ เอาไว้ ใช่ลวนลาม
หรือบุ่มบ่าม ด้วยมี ไมตรีมิตร

**เห็นคุณเดิน เพลินอยู่ รู้หรือไม่
ขาข้างซ้าย พาดผ่าน สะพานผิด
หากผมช้า คว้าเสี่ยง เพียงสักนิด
คงโดนฤทธิ์ เท้าแพลง แห่งอาการ

**ใจของ"เหมย" เอ่ยบอก มิออกเสียง
เพราะว่าเอียง มองคุณ ลุ้นผสาน
ส่งสายตา มอบไป ให้ชื่นบาน
เพื่อจะสาน สัมพันธ์ พลันลืมตัว

**ทำได้แค่ ยิ้มหวาน ผ่านดวงตา
มิหาญกล้า เปิดเผย เลยปวดหัว
แล้วแกล้งเซ หลับตา ฟ้ามืดมัว
อ่อนไปทั่ว ร่างกาย คล้ายเป็นลม

**จึงโดนอุ้ม ไปวาง ข้างในรถ
ชำเลืองจด หนุ่มนั่ง เสียงดังขรม
ใช้ยาหม่อง ยาทา และยาดม
นึกชื่นชม น้ำใจ และไมตรี

**ทำละเมอ บอกใบ้ ว่าไร้คู่
น่าอดสู ชีวิต อยากคิดหนี
ตัดเวรกรรม ช้ำชอก ออกบวชชี
คงจะดี แน่แท้ เพื่อแก้บน

**กระพริบตา ถี่ถี่ ขยี้นิ้ว
ทำตาหลิ่ว ร่างไหว ใจสับสน
นี่ฉันเป็น อะไร ให้วกวน
ใครคือคน พามา จงว่าไป

**ผมนี้ชื่อ "ศักดิ์สิทธิ์" อิทธิเดชฯ
เจ้างามเนตร นงราม ยามขานไข
มิขัดข้อง น้องหรือ ชื่ออะไร
สวยบาดใจ เสียจริง ชิงเอ่ยชม

**ชื่อ"เหมย"ค่ะ พี่ชาย ทักทายตอบ
ชำเลืองรอบ เรือนร่าง ช่างสุขสม
"เหมย"จะพบ รักไหม ในอารมณ์
ขอเชิญชม กันหนอ ต่ออีกตอน.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๘ ธันวาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11370.0.html