ต่อไป →

[ศศิ อักษราศรม]

† † † † †
ตะวันผันทาบฉาบโค้งคุ้ง
เรียวรุ้งเล็งแลยังแผ่เผย
เมฆน้อยลอยดื่นให้ชื่นเชย
รำเพยสายลมพัดพรมพราย

หลอมรวมรวบใจใหม่อีกครั้ง
ความหวังบรรเจิดต้องเฉิดฉาย
สรรเสริมเติมฝันอันประกาย
จุดหมายไม่ไกลเกินใฝ่ปอง

ก้าวต่อท้อไยในเบื้องหน้า
อุตส่าห์ฝึกฝนผลผุดผ่อง
ยึดธรรมนำใจในครรรลอง
ไตร่ตรองถี่ถ้วนควรคิดไกล

แม้นทางย่างเดินมีเขินหลุม
ควบคุมถูกผิดคิดแก้ไข
ฟันฝ่ากล้าเสี่ยงเพียงมั่นใจ
ก้าวไปข้างหน้าท้าผจญ

ภาพผิวพลิ้วพาดอาจล้อหลอก
เมฆหมอกอย่ากลัววันมัวหม่น
มืดเงาเขลาขลาดหวาดกมล
หลังฝนฟากฟ้าพาผ่องพรรณ

เริงร่ายว่ายเวียนมีเปลี่ยนปรับ
ซึมซับดีงามความผกผัน
เข้มแข็งแกร่งพร้อมย้อมชีวัน
ท่ามหมอกหรือควันมิพรั่นพรึง

ศศิ

[เริงอักษร]

**ทุกคราวก้าวเคลื่อนจึงเตือนครุ่น หมอกห่มเหมือนหุ่นละมุนหึง ลมต้านลานต้องเสียงร้องตึง พัดถ่ายพ่ายถึงคำนึงทวน **เย้าหยอกหลอกเย้ยก็เลยแย่ แม้ห่างตามแห่กระแสหวน ยิ่งลี้หนีร่างกลับร้างรวน เกินป้องปั่นป่วนคำนวณปี. ..........*-*.......... เริงอักษร

[ศศิ อักษราศรม]

คิดครุ่นกรุ่นในหัวใจฉัน ทุกวันวุ่นวายไม่สุขี อยากร่ำอยากรวยสวยทั้งปี อยากมีอยากมั่งสมตั้งใจ อยากพาอยากพบประสบพักตร์ อยากทักอยากทายอยากกรายใกล้ อยากเชยอยากชิดคิดเรื่อยไป หากได้  แฟนสักคนคงพ้นทุกข์(มั้ง) ศิ

[สิมิลัน]

*มีแฟนแสนง่ายแค่คลายเหงา คลอเคล้ากันไปเพื่อใจสุข หยอกเอินเขินขวยช่วยเร้ารุก ปลอบปลุกเช้าค่ำจำนรรจา *คู่ครองมองยากลำบากยิ่ง รักจริงแน่แท้ใช่แค่หา ต้องเคี่ยวเที่ยวค้นจนระอา ไขว่คว้าอย่างไรจึงได้ชม. *สิมิลัน*

[ศศิ อักษราศรม]

๐ว้าเหว่เอกาพาจิตเจื่อน ขาดเพื่อนเคียงกายใจเฝื่อนขม สาวไพรใครเล่าเขานิยม เก็บบ่มหัวใจไว้เนิ่นนาน ๐เห็นห่วงควงแขนแค่แฟนคลับ ยอมรับทรวงในไม่ซาบซ่าน หากชายหมายเกี่ยวเหนี่ยวลงคาน ประจักษ์รักหวานเสริฟยันตาย ศศิ