..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..(เรื่อง ข้างหลังภาพ ๘)

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(เรื่อง ข้างหลังภาพ ๘)

**เกิดเป็นชาย องอาจ เมื่อพลาดพลั้ง
จะหันหลัง ลืมลง คงมิไหว
ต้องยอมรับ ความจริง สิ่งเป็นไป
แม้หัวใจ ปวดร้าว จำก้าวเดิน

**ผมนั้นทำ อะไร ลงไปนี่
ขอโทษที "สรวงสุดา" หน้าขัดเขิน
สิ่งที่ผ่าน ยากอภัย ให้เหลือเกิน
ถึงจะด่า ก็เชิญ มิเมินรับ

**"สรวงสุดา" ร่ำไห้ ด้วยใจแป้ว
โถ.."วสันต์" ดั่งแก้ว ที่แววจับ
ช่างประเสริฐ คุณค่า น่าคำนับ
ฟังแล้วหลับ ตาคิด ผิดที่เรา

**พี่ไม่ผิด หรอกนะ จะบอกให้
ความจริงน้อง หลงไป เพราะใจเหงา
รักพี่นั้น เกินทาน มานานเนา
ทุกวันเฝ้า หมายปอง มองข้างเดียว

**โปรดอย่าพูด อีกเลย เฉยมิได้
ขอยอมไถ่ โทษทัณฑ์ อันขุ่นเขียว
จะรับเลี้ยง ดูแล จนแก่เชียว
ใช้มือซ้าย ปาดเกี่ยว เสี้ยวน้ำตา

**อีกสามวัน จากนี้ พี่จะส่ง
ผู้ใหญ่ไป ขออนงค์ จงรอหนา
เมื่อผิดแล้ว รับผิด ปิดตำรา
"คิมห้นต์"จ๋า พี่หนอ ขออภัย

**"สรวงสุดา" ได้ฟัง จึงยั้งคิด
คนที่ผิด คือเรา เขาที่ไหน
แย่งเพื่อนรัก ได้หรือ หากดื้อไป
จะพบหน้า อย่างไร ในชาตินี้

**ตัดสินใจ แอบหลบ ไม่พบหน้า
เขียนจดหมาย อำลา พากายหนี
บอกไปถึง "คิมหันต์" ฉันไม่ดี
โกหกเพื่อน หลายปี เรื่องพี่"วสันต์"

**พอ"คิมหันต์" รู้เรื่อง ไม่เคืองโกรธ
ยอมยกโทษ เพื่อนแท้ แม้โศกศัลย์
"สรวงสุดา" ปิดความ ตามโทษทัณฑ์
บอกให้รู้ แค่นั้น พลันดีใจ

**เขียนจดหมาย ทันที ถึงพี่"วสันต์"
อีกสามวัน ลอยกระทง อย่าหลงไหล
น้องจะกลับ คืนบ้าน สถานไกล
เตรียมตัวไว้ วันพบ ประสบเธอ

**ส่วน"วสันต์" ร้บข่าว ร้อนผ่าวร่าง
ฝันที่ค้าง เป็นจริง สิ่งเสนอ
แล้วจะบอก อย่างไร ในวันเจอ
ว่าพี่เผลอ พลาดผิด คิดแล้วปลง

**ในเรื่องจบ พบรัก สลักหวาน
หรือภัยพาล ขื่นขม อารมณ์หลง
เชิญติดตาม อ่านต่อ จะย่อลง
ให้จบตรง ตอนหน้า อย่าว่ากัน.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11231.msg30923/topicseen.html#msg30923