ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..             (เรื่อง ข้างหลังภาพ ๒) **"คิมหันต์"เอย "คิมหันต์" ฝันสดใส ต้องจากไกล ถิ่นฐาน คืบคลานถาม อนาคต วาดหวัง ยังสวยงาม ไม่ครั่นคร้าม โพยภัย ที่ได้เจอ **ต้องมาเป็น สาวเสิร์ฟ เขาเปิบข้าว ผัดหน้าขาว ปากแดง ใช่แกล้งเผลอ ยกอาหาร หวานคาว คราวรับเบอร์ โต๊ะที่เธอ ดูแล ตั้งแต่เย็น **กว่าจะเลิก ล่วงมา เวลาดึก ในจิตนึก เหนื่อยหน่าย เนื้อกายเหม็น แลกกับเงิน เล็กน้อย พลอยลำเค็ญ แต่ก็เป็น หนทาง พลางเลือกเดิน **เห็นเขากิน ทิ้งขว้าง อย่างไร้ค่า ดูเถิดหนา ทำไป ไม่ขัดเขิน ยังมีคน อดอยาก มากเหลือเกิน ไยเขาเพลิน กันเกร่อ พลันเหม่อมอง **คนมีเงิน ทำอะไร ก็ไม่ผิด ทั้งชีวิต ฟุ่มเฟือย เหนื่อยสมอง อยากจะได้ สิ่งใด ใจสมปอง ตามครรลอง คนรวย ด้วยมั่งมี **หันมามอง ตัวเอง เซ็งชีวิต ฟ้าลิขิต ให้จน ทนหมองศรี ต้องกัดฟัน ต่อสู้ อยู่ทุกที ไม่อาจหนี หลุดพ้น อย่างจนใจ **คิดถึงพี่ "วสันต์" วันที่จาก เพราะว่าอยาก เพิ่มค่า พาสดใส พอเป็นหน้า เป็นตา คราควงไป เดินตามที่ ไหนไหน ไม่อายคน **ดูช่างเป็น เรื่องแปลก วันแรกพบ เพียงได้สบ ตาเธอ เพ้อสับสน สั่นประหม่า ถ้วนทั่ว หัววกวน มากเสียจน เป็นไข้ ตอนไปเรียน **พี่เป็นครู ฝึกสอน ก่อนจะจบ ทุกวันพบ แน่นอน ตอนขีดเขียน น้องขยัน ทุกวัน หมั่นพากเพียร หวังจะเปลี่ยน เป็นพลัง สู่ฝั่งฟ้า **จึงมุ่งมั่น สอบเอ็นฯ เน้นที่ชอบ เป็นคำตอบ มิคลาด ปรารถนา พอเรียนจบ ครบสิ้น ปริญญา จะกลับมา รับขวัญ ที่บ้านเรา **แล้วความรัก ขาดท่อน ด้วยตอนไหน จึงทำให้  หนุ่ม"วสันต์" นั้นหงอยเหงา ถ้าอยากรู้ ตามอ่าน อย่าผ่านเดา เรื่องที่เศร้า มีบท กฎของตอน. ..........*-*.......... เริงอักษร ๗ พศจิกายน ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11231.msg30923/topicseen.html#msg30923