ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ผิดละเมอเผลอรัก.. **ถอยหนึ่งก้าว ราวใจ เจียนจะขาด เข็ดขยาด รักแล้ว แก้วสวรรค์ กลิ่นหอมยวน ชวนชื่น ยื่นรำพัน ไม่มีวัน สมปอง แค่มองเมียง **ยืนตรงนี้ ดีกว่า เพราะล้าจิต เขามิคิด ถึงเรา เฝ้าส่งเสียง เพียงแค่หลอก เล่นสนุก ทุกสำเนียง แล้วก็เบี่ยง หนีหลบ ไม่พบเจอ **แหงนดูดาว บนฟ้า น่าอนาถ ฝันที่วาด หวังไว้ ในยามเผลอ เตรียมทุกอย่าง วางอยู่ คู่เคียงเธอ กลับมิเจอ น้องนวล ครวญเดียวดาย **ก้มลงมอง ผืนดิน สิ้นเรี่ยวแรง ทำเป็นแกล้ง นับนิ้ว นิ่วหน้าหมาย น้ำตาท่วม กลางใจ ไยมากมาย หยาดหยดพราย ลงพื้น ฝืนไม่มอง **หันหลบคน ทนเจ็บ เก็บสะอื้น มิอาจยืน สู้หน้า พาหม่นหมอง เอามือกรีด รีดสลัด สะบัดลอง กลับไหลนอง เอ่อท้น ล้นนัยตา **ไม่อยากเจอ กับใคร ที่ไหนอีก หลบกายปลีก วิเวก อุเบกขา เฝ้าสวดมนตร์ ก่อนนอน วอนเทวา เกิดชาติหน้า ฟ้าใหม่ อย่าให้ตรม. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๐ ตุลาคม ๒๕๖๐