ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..            (คนข้างบ้าน ตอน ๗) **แสงวูบวาบ ทาบทา มากับฝน พระพิรุณ หลั่งล้น จนฟ้าขาว สะเก็ดพร่าง ทั่วหล้า ระย้ายาว หยาดน้ำพราว หล่นแทรก แตกกระจาย **เปรี้ยงสนั่น หวั่นไหว ใจระทึก ฟ้าผ่าลง ข้างตึก สำนึกหาย ดาว..ร้องวี๊ด ดีดตัว กลัวแทบตาย กระโดดก่าย ผลุงถลัน เสียงลั่นดัง **ชั่วพริบตา ฟ้าแกล้ง แสลงหู ดาวไปอยู่ ซอก อก หมกหน้าฝัง ตะกายกอด บนตัก น่ารักจัง ตะวันนั่ง ตัวแข็ง ตำแหน่งเดิม **เสียงคำรณ คำราม น่าคร้ามกลัว ไฟสลัว มืดมิด ติดตามเสริม จึงสวมกอด ดาวไว้ ใช้ใจเติม แล้วก็เริ่ม ปลอบขวัญ เป็นขั้นตอน **กระชับแน่น เอาไว้ ใช้สองมือ สอดประคอง เด็กดื้อ ไม่ยื้อถอน กระซิบแผ่ว เสียงเครือ เจืออาทร หลับตาก่อน นะดาว สาววิไล **ฟ้าหลั่งฝน ทนหน่อย คอยสักนิด เป็นเกณฑ์กิจ ธรรมชาติ สะอาดใส เสียงสั่นบ้าง ครางบ้าง ช่างปะไร ปล่อยมันตก เรื่อยไป ในทุ่งทอง **รินกระหน่ำ ซ้ำซาก หลากเป็นสาย สะกดกาย เอาไว้ ไม่มัวหมอง แสงแปลบปลาบ พุ่งลิ่ว เป็นทิวมอง อย่าหวาดกลัว ขัดข้อง เลยน้องดาว **คงมินาน นักหรอก พี่บอกให้ ฝนน้ำใส เจือจาง ที่กลางหาว ถึงเวลา สิ้นฤทธิ์ พิษพร่างพราว ละอองขาว คละคลุ้ง จรุงนวล **ฟ้าจะใส สุกสว่าง กระจ่างหล้า พระพิรุณ อำลา น่าหอมหวล ดอกไม้บาน สะพรั่ง ตั้งชูชวน อบไออวล หอมกลิ่น ประทินจาง **คืนนี้จันทร์ ทอแสง ตะแคงเสี้ยว ลอยลดเลี้ยว นวลใย ไร้หม่นหมาง อยากจะอยู่ อย่างนี้ ฤดีวาง กอดดาวไว้ กึ่งกลาง หว่างหทัย **ราตรีแสน ยาวนาน จะพาลจาก หรือมีเรื่อง หลายหลาก ยากแก้ไข บรรยายกลอน ตอนหน้า ขอพาไป ชมว่าเกิด อะไร ใต้เงาจันทร์. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๘ ตุลาคม ๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html