นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..คนข้างบ้าน ตอน ๕

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(คนข้างบ้าน ตอน ๕)

**น้ำเกลือหมด กดไป จวนใกล้เที่ยง
ไอ้แว่นนั่ง ข้างเตียง เบี่ยงตาเข
ชำเลืองแล คนไข้ ใจเกเร
ทำปากเบ้ บุ้ยใบ้ ใช้บอกความ

**ดาวจึงเอ่ย กลับบ้าน กันเถิดหนา
มิชักช้า เลยหนอ ขอสอบถาม
คุณชื่อเรียง เสียงไร ใจงดงาม
เผยมาตาม เรื่องจริง นิ่งอยู่ไย

**ผมชื่อว่า "ตะวัน" พลันขยับ
อยู่ข้างบ้าน นะครับ รับเสียงใส
เมื่อวานนี้ เจอฝน บนฟ้าไง
กางร่มให้ กันลม ก่อนล้มลง

**จึงพามา หาหมอ เพื่อขอตรวจ
หยอดน้ำเกลือ สองขวด ดวดจนหลง
ละเมอว่า ผมปล้ำ ทำให้งง
ด่าทอส่ง แหลกลิ้น สิ้นความดี

**ฝากรอยเท้า เอาไว้ บนใบหน้า
จนแว่นตา แทบแตก แหกกรอบหนี
เห็นดาวเต็ม ท้องฟ้า ห้านาที
ทุกคำที่ พูดไป ไม่หลอกลวง

**ต้องขอโทษ นะคะ ถ้าระคาย
มิเคยถูก มือชาย เพราะอายหวง
เฝ้าถือเนื้อ ถือตัว กลัวทั้งปวง
สิ่งที่ล่วง เกินไป อภัยนะ

**เอาอย่างนี้ แล้วกัน พลันไถ่โทษ
ขอเลี้ยงข้าว แก้โกรธ โปรดลืมละ
มุ่งเข้าครัว ทำเอง บรรเลงดะ
ได้ไหมคะ ตอนเย็น เป็นกันเอง

**อยากจะกิน อะไร ทำได้หมด
เพียงแค่จด โพยมา ถ้าเหมาะเหม็ง
มีอาหาร ในตู้ ไม่ดูเซ็ง
จะละเลง ร้อยรส หมดฝีมือ

**จ่ายค่าหมอ เสร็จสรรพ จึงกลับบ้าน
เรียกแท็กซี่ หน้าลาน คลานวิ่งปรื๋อ
แฉลบซ้าย ย้ายขวา จนตาปรือ
พอหูอื้อ ก็ถึง ครึ่งชั่วโมง

**เดินเข้าบ้าน น้องดาว ขาวทั้งหลัง
แม่ร้อยชั่ง พาเบี่ยง เลี่ยงห้องโถง
พบกับครัว ด้านข้าง ทางเชื่อมโยง
มีลูกโป่ง สองลูก ผูกประตู

**ดาวเร่งทำ กับข้าว ราวกุ๊กใหญ่
เริ่มจากไข่ เจียวกรอบ ขอบเหลืองหรู
ตรงกลางนิ่ม นูนหนา ด้านหน้าฟู
เสียงดังฟู่ ยามทอด สอดตามอง

**ต้มตำลึง หมูสับ ขยับเขียง
ฟังสำเนียง เร่งถี่ ที่สนอง
คงอร่อย เหลือล้ำ ท่าทำนอง
เห็นเนื้อทอง ปรุงใส่ ไม่หยุดมือ

**ตำน้ำพริก อีกถ้วย ด้วยลีลา
ยืนจังก้า ยกลาก สากมาถือ
กระทุ้งโครม โป๊กเป็ก เขกยึกยือ
เหมือนฝึกปรือ มานาน เรื่องการกิน

**จะอร่อย แค่ไหน ในตอนหน้า
หรือจะอ้า ไม่หุบ ตะครุบหิน
เผ็ดสะเด่า เคล้ามัน ลั่นบุรินทร์
โฉมยุพิน แสดงเอง ไม่เกรงกลัว.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๕ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html