นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..คนข้างบ้าน ตอน ๓

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(คนข้างบ้าน ตอน ๓)

**เช้าวันศุกร์ เหมือนเดิม มิเพิ่มลด
มีคนกด กริ่งรัว รั้วสั่นไหว
ตีสี่ครึ่ง ตื่นผวา บ้าหรือไร
ช่างจงใจ แกล้งกัน พลันด่าทอ

**เฮ้ย..ใครว่ะ ชะช้า ชะหน่อยแนะ
มือแสนคัน เจ๊าะแจ๊ะ นั่นแหละหนอ
ไม่เห็นตัว สักครั้ง ตั้งใจรอ
ไอ้ลูกพ่อ แม่เฉย ไม่เคยสอน

**สงสัยต้อง แจ้งความ ให้ตามจับ
เอาไปรับ โทษทัณฑ์ มิบั่นถอน
ขังในคุก อบรม บ่มขั้นตอน
ไยมือบอน นักหนา ระอาใจ

**เดินมารอ รถเมล์ อย่างเก้กัง
ของเยอะจัง วันนี้ ดีที่ไหน
ต้องเบียดเสียด เยียดยัด อัดเข้าไป
แถมเป็นไข้ อีกด้วย ซวยแล้วเรา

**อ้าววว..นั่นไง เบาะเปล่า ราวหน้าต่าง
หมุนตัวคว้าง ทันใด ตรงใกล้เสา
เห็นแว๊บแว๊บ ผู้ชาย ไร้หนวดเครา
จะใครเล่า ไอ้แว่น แสนงงงวย

**ช่างเหมาะเจาะ พอดี ทุกทีเลย
อยากจะเอ่ย ขอบคุณ การุณย์หมวย
บอกไม่ทัน สักครั้ง ยังเอออวย
เหมือนมาช่วย จองที่ ทุกวี่วัน

**นั่งทำงาน เรื่อยไป ใจก็คิด
ปี๊ดปี้ปิ๊ด ปวดหัว กลับตัวหัน
สั่งน้ำมูก ปู้ดป้าด กระดาษดัน
ไม่ให้มัน ไหลย้อย คอยเช็ดทิ้ง

**สงสัยคง เป็นไข้ ในวันนี้
กายร้อนจี๋ ผะผ่าว ราวผีสิง
เริ่มจะสั่น แล้วด้วย ซวยจริงจริง
คงต้องทิ้ง งานก่อน ถอนตัวพัก

**พอห้าโมง เด้งดึ๋ง บึ่งกลับบ้าน
หนาวสะท้าน สั่นทั่ว หัวมึนหนัก
ลงรถเมล์ เดินลิ่ว ฉิวยิ่งนัก
อีกน้ำมูก ก็ทะลัก ชักอ่อนแรง

**ฝนก็ดัน มาตก ตลกร้าย
ไอ้แว่นมา เดินกราย ข้างกายแฝง
เอาร่มกาง กันฝน ทนตะแคง
มือกวัดแกว่ง ยิ้มหวาน ผ่านดวงตา

**หันไปบอก ขอบคุณ อุ่นใจยิ่ง
โชคดีจริง อีกแล้ว แก้วบุหงา
มีหนุ่มคอย ดูแล แม้ผ่านมา
สุขอุรา เหลือเกิน รีบเดินไว

**รู้สึกโลก หมุนติ้ว หวิวหัวอก
กายงันงก สุดทน จนไม่ไหว
แสงสว่าง ดับมูบ วูบทันใด
หมดสติ ลงไป ในทันที

**โถ..น้องดาว หน้าซบ สลบไสล
เรื่องดำเนิน อย่างไร ในวิถี
ขอเชิญอ่าน ต่อไป ในกลอนดี
ตอนที่สี่ สนุกแน่ เธอแพ้รัก.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html