นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..คนข้างบ้าน ตอน ๒

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(คนข้างบ้าน ตอน ๒)

**ขึ้นรถเมล์ เที่ยวแรก แทรกตัวส่าย
เพื่อหาที่ เหมาะหมาย กายพริ้วไหว
พะรุงพะรัง หิ้วของ ต้องห่วงไย
งานที่ทำ เอาไว้ ไม่บี้แบน

**แหม๋..โชคดี เสียจริง ชิงเก้าอี้
ชายคนนี้ ลุกขึ้น ชื่นสุขแสน
กระแทกก้น ทันใด ได้นั่งแทน
เฮ้ย..ไอ้แว่น นี่หว่า จะบ้าตาย

**เอ๊ะ..ไปทำ อะไร ที่ไหนมา
กลับตอนฟ้า ใกล้สว่าง จางแสงสาย
ช่างมันเหอะ อย่าผิด คิดมากมาย
นั่งสบาย ไว้ก่อน ถอนหายใจ

**เฝ้ามุ่งมั่น ทำงาน สานความฝัน
ต้องอยู่เย็น ทุกวัน มันเหนื่อยไหม
มีแต่งาน งาน..งาน บานตะไท
ยังมิรู้ เมื่อไหร่ จะได้ดี

**คิดถึงบ้าน เหลือแสน คับแค้นจิต
โอ้..ชีวิต ชอกช้ำ ย้ำสุขหนี
ฝันไยลอย ห่างไกล ไปทุกที
คว้าแต่ลม ผมชี้ ตะบี้ตะบัน

**พอเลิกงาน สองทุ่ม กลุ้มใจแท้
ต้องยืนแช่ เปียกฝน บ่นสวรรค์
ตกลงมา มากมาย คล้ายแกล้งกัน
ตายแน่ฉัน คราวนี้ ขี้มูกฟอด

**ขึ้นรถเมล์ สายเก่า ที่เราคุ้น
ตอนวิ่ง..ลุ้น เฉไฉ ไปตลอด
เสียงบีบแตร สุดสังข์ ดังป๊อดป๊อด
พุ่งมาจอด ตรงป้าย จึงหายกลัว

**เดินเข้าซอย ทันใด ไฟทางเปิด
แล่นเตลิด เพราะแสง แฝงสลัว
ถึงประตู หน้าบ้าน พานทรงตัว
ไขกุญแจ ริมรั้ว ระรัวมือ

**แล้วนี่ดอก กุหลาบ กาบช่อสวย
มาห้อยย้วย อย่างไร ใครส่งหรือ
มีอักษร เขียนไว้ ไยยึกยือ
เอื้อมไปถือ มาอ่าน อยู่นานครัน

**แฮปปี้เบิร์ด เดย์ ครับ กับท่อนบน
ยืนเปียกฝน อ่านไป ให้นึกขัน
ในบรรทัด ที่สอง มองเห็นพลัน
ว่าสุขสันต์ วันเกิด ยามเปิดดู

**พลิกซ้ายขวา หน้าหลัง อย่างชั่งใจ
ส่งจากใคร กันหนอ ช่อสวยหรู
กุหลาบแดง แซมเหลือง เฟื่องดอกฟู
ยังไม่รู้ ใครส่ง งงเหลือเกิน

**ท่านผู้อ่าน เดาดู รู้บ้างไหม
ว่าของใคร ส่งมา พานางเขิน
หากอยากรู้ ไม่เดา เอ้า..ก็เชิญ
อ่านให้เพลิน เถิดหนอ ตอนต่อไป.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html