นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..คนข้างบ้าน ตอน ๑

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..
(คนข้างบ้าน ตอน ๑)

**เสียงกริ่งดัง ทุกเช้า ราวตีห้า
ต้องผวา ตื่นนอน ก่อนรุ่งสาง
ใครกันนะ มากด เหลืออดคราง
อารมณ์ค้าง หงุดหงิด คิดแล้วงง

**ช่างหมายมั่น ดีแท้ แย่เหลือที่
มาแกล้งกัน อย่างนี้ มิลืมหลง
กดทุกวัน เชียวหนอ ท้อเกินปลง
จะยังคง กดถี่ สักกี่วัน

**ลุกอาบน้ำ ล้างหน้า ช่างบ้าฉิบ
ตาปริบปริบ งัวเงีย เพลียสุขสันต์
รีบจัดแจง แต่งตัว กลัวมิทัน
ไปทำงาน สายนั้น มันไม่ดี

**กินข้าวเช้า รีบเร่ง เขย่งโขยก
ไยส้นสูง ไหวโยก โขกคลอนหนี
ดันมาหัก สองท่อน ร้อนฤดี
ทำอย่างไร หรือนี่ มีคู่เดียว

**เหลือบมองเห็น ผ้าใบ ในชั้นเก็บ
ลายตะเข็บ ชมพู เชือกคู่เขียว
ต้องอาศัย เจ้าแล้ว มิแคล้วเชียว
เดินดุ่มเดี่ยว จากบ้าน ผ่านชายคา

**เหลียวมองดู ริมรั้ว ชั่วชำเลือง
เห็นกุหลาบ แดงเหลือง เยื้องคูหา
กลิ่นหอมหวน ชวนดม ลอยลมมา
นึกอิจฉา บ้านใกล้ ใครปลูกชำ

**ช่างน่ารัก เสียจริง ยิ่งอยากรู้
คนที่ย้าย มาอยู่ ดูน่าขำ
ทุกวันนั้น หูแขวน แว่นตาดำ
มีเงื่อนงำ อะไร ไยหลบตัว

**คิดไปเรื่อย เฉื่อยแฉะ ตาแป๊ะงก
นึกตลก ในใจ วุ่นในหัว
เป็นคนดี หรือไม่ ให้หวาดกลัว
มีแค่รั้ว ขวางกั้น หวั่นหทัย

**เปิดประตู มองซ้าย ย้ายไปขวา
สายแล้ว..ว้า วันนี้ มิสดใส
รีบก้าวเดิน เหินลิ่ว พริ้วอย่างไว
ป้ายรถเมล์ ช่างไกล ใจไม่ดี

**เป็นสาวน้อย จากบ้าน หางานทำ
ในเมืองฟ้า เลิศล้ำ ย้ำแสงสี
ชื่อว่า"ดาว" สดใส ไร้ราคี
หวังจะมี เงินตรา จึงกล้าพลัน

**เรื่องจะเป็น อย่างไร ในตอนหน้า
แม่สาวซ่า แสนซน คนขยัน
ระหกระเหิน แกร่งกล้า ท้าประจัน
เพื่อสู่ฝัน ดังหวัง ที่ตั้งใจ.

..........*-*..........

เริงอักษร
๘ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html