นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก จบตอน เมขลาอวตาร

   ..นิทานเรื่อง "แก้วสารพัดนึก"..
   (จบตอน เมขลาอวตาร)
   (คดี จอนูนกับจอแบน)

**เมขลา จุติ ภพที่เก้า
ได้เป็นเจ้า ครองเมือง กระเดื่องหล้า
มีแว่นแคว้น น้อยใหญ่ ในพารา
ชาวไพร่ฟ้า ยกย่อง ซร้องเสียงพลัน

**ทศพิธ ราชธรรม นำทางให้
เจริญใน ดวงจิต คิดสร้างสรรค์
ใจโอบเอื้อ หวานอ่อน อาทรกัน
ดุจสวรรค์ บนดิน รินหลั่งมา

**มีความสุข ทุกวัน มั่นดวงจิต
สุจริต โปร่งใส ไร้โทษา
ภายในคุก ว่างเปล่า เหงานัยตา
แม้ต่างชาติ ภาษา อิจฉากัน

**แต่อยู่มา วันหนึ่ง ถึงทียุ่ง
เรื่องในมุ้ง วุ่นวาย หายสุขสันต์
ฝุ่นตลบ อบอวล ครวญรำพัน
ตบตีลั่น ด่าทอ ล่อกันนัว

**ยืนชี้หน้า ชี้ตา แข้งขาสั่น
ถลึงถลัน สาปแช่ง เพื่อแย่งผัว
ตะโกนกัน สนั่นไป ไม่เกรงกลัว
ชาวบ้านรู้ กันทั่ว หัวระแหง

**มือถลก ยกผ้า เสียงจ้าแจ๊ด
แหว๋..แว๊ดแว๊ด เหลือล้ำ คำแถลง
มิอาจจะ อธิบาย ร่ายแจกแจง
แอบตะแคง หูตั้ง ฟังเพลิดเพลิน

**เจริญบท พุทธมนต์ จนคอแห้ง
ส่อแสดง อาฆาต ขาดเคอะเขิน
เจ้าหน้าที่ บ้านเมือง เคืองเหลือเกิน
ออกหมายเชิญ ทั้งสอง ไปร้องทุกข์

**นำขึ้นสู่ ศาลสูง มุ่งแก้ไข
สิ่งที่ค้าง คาใจ ไร้สิ้นสุข
ทั้งสองฝ่าย แย่งกัน ชั้นเชิงรุก
ปากขยุก ตาขยิก จิกน้ำลาย

**นางจอนูน ทูลก่อน วอนให้ช่วย
ดวงช่างซวย ดีแท้ แย่เหลือหลาย
ผัวดันมี เมียน้อย หน๋อย..ไม่อาย
มาร้องไห้ ฟูมฟาย หน่ายเหลือดี

**นางจอแบน แอ่นอก ยกมือบ้าง
มีข้ออ้าง เหมือนกัน หวั่นเสื่อมศรี
ผัวอยู่กิน กันมา กว่าห้าปี
นังตัวดี จอนูน ทูลคำเท็จ

**จงเซ้าเซ้า หน่อยหนา อย่าว่าวหลาย
ขอเบิกตัว ผู้ชาย หมายเรื่องเสร็จ
ไม่อยากเห็น น้ำตา มานองเล็ด
ขี้เกียจเช็ด ขัดถู ดูอ่อนใจ

**พ่อตัวดี เดินมา หน้าเบิกบาน
ขาดสะทก หมดสะท้าน ขานเสียงใส
ผมมาแล้ว นะครับ จับทำไม
มีอะไร กันหรือ ถือโทษทัณฑ์

**เจ้าจงตอบ โดยดี อย่าลี้ลับ
ให้กระชับ เรื่องราว คาวมหันต์
รู้จักสอง สาวได้ อย่างไรกัน
สร้างสัมพันธ์ ตอนไหน ใครก่อนใคร

**แหม๋..ร่างกาย กำยำ น้ำลายหก
ทั้งก้นกก ก็โด่ง โป่งเป็นไห
ชำเลืองแล เครื่องเพศ เหตุของภัย
มันช่างใหญ่ เหลือรับ เป็นตับพอง

**ผมบอกอย่าง ตามตรง ว่าหลงไป
สาวทั้งคู่ นั้นไซร้ ใช่เจ้าของ
เมียผมมี อยู่แล้ว ชื่อแก้วทอง
แต่เกี่ยวข้อง สองสาว เพราะหนาวใจ

**เมียมิยอม ขึ้นห้อง ร้องว่ากลัว
เจ็บถ้วนทั่ว มากล้น จนเลือดไหล
ทุกวันคืน งุ่นง่าน สะท้านใน
ต้องออกไป บ้านเล็ก จับเด็กกิน

**ทั้งสองสาว แสนเก่ง นักเลงเก๋า
กระบวนท่า เร่งเร้า ราวโยนหิน
เสียงโป๊กเป๊ก เขกโครม โลมรวยริน
มีโปรฯดี มิสิ้น อิน..เหลือเกิน

**พอ..พอ..พอ หยุดเล่า ไม่เอาแล้ว
เห็นวี่แวว ไปใหญ่ ไม่ขัดเขิน
ดูมีสุข จริงนะ น่าเพลิดเพลิน
พวกสายเบิร์น สายย่อ ล่อกันนัว

**จงบอกมา ว่าเจ้า จะเอาใคร
เป็นคู่ชื่น พิสมัย ในนามผัว
จะได้จบ ปัญหา หน้ามืดมัว
แสดงตัว เลือกตน เพียงคนเดียว

**โอ้ย..ไม่ได้ หรอกครับ รับฟังด้วย
หวังสลับ เผื่อป่วย ช่วยเรื่องเสียว
ทั้งสองนั้น มือดี ที่หนึ่งเชียว
ยามแตกเปลี่ยว ขึ้นมา กลัวบ้าตาย

**เมขลา ฟังคำ ย้ำความคิด
โทษจากพิษ ความรัก มิหักหาย
จึงพิพาก โทษา พาผ่อนคลาย
เหตุจากชาย ล้นหลาม กามคุณ

**เจ้าหน้าที่ อยู่ไหน ให้แจงจัด
เอาไปตัด สามท่อน ใช้ขอนหนุน
ใส่ลงเข่ง แล้วชั่ง บั้งเป็นทุน
ติดเลือดขุ่น แบ่งเถือ เหมือนเนื้อวัว

**ทั้งสามส่วน จ่ายแจก ห้ามแลกกลับ
นางจอนูน นั้นรับ กับช่วงหัว
นางจอแบน รับขา น่าจะชัวร์
นางแก้วทอง รับตัว ของผัวไป

**นักปกครอง ที่ดี ย่อมมีศักดิ์
ซื่อเป็นหลัก มาก่อน อย่าอ่อนไหว
ความเถรตรง คงรู้ อยู่กลางใจ
เมขลา ถูกไหม ให้คิดดู

**ขอจบตอน เมขลา อวตาร
เชิญท่านอ่าน กลอนต่อ จ้อเรื่องหรู
ทั้งเก้าภพ สรรค์สร้าง อย่างพร่างพรู
ชาติที่สิบ จะรู้ อยู่ถัดไป

**จัดเป็นตอน อวสาน ตำนานจบ
ทวิภพ เมขลา พาสดใส
"มาลี"หญิง ควงร่าย ชาย"มาลัย"
แก้ววิเศษ นั้นไซร้ ไปหามา.

..........*-*..........

เริงอักษร
๑๖ กันยายน ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,10835.0.html