..จะแต่งเมีย เสียตัว กลัวจนสั่น
เก็บกดอั้น อึดอัด ไม่ขัดขืน
ค่าสินสอด  ออดขรม ล้มทั้งยืน
ถอดแหวนครืน จำนำ  ย้ำหนักใจ

..ขอลดนิด  คิดแสร้ง แกล้งทำหงอย
พยายามหน่อย  เงินทอง  ต้องให้ไหว
ตั้งพันสี่  นี่หนัก  จักบอกใคร
ไม่เป็นไร  ลำบาก อยาก...ได้เมีย

ฮิ้วๆๆๆๆๆ

..คนไข้พบ สบพักตร์ รักชวนแต่ง
ในรั้วแดง ศรีธัญญา พาสุขสันต์
หมอมีรถ ที่เห็น เป็นรางวัล
มอบของขวัญ บ่าวสาว คราวแต่งงาน

..รถยนต์ที่ มิเปลือง เรื่องเชื้อเพลิง
แอร์ก็เชิง โปร่งใส  ไม่เผาผลาญ
สูดอากาศ เข้าปอด ยอดตระการ
ขับรอบบ้าน ศรีธัญญา สง่าดี

หมอขวัญ

..ได้รับบัตรชัดแจ้งงานแต่งแน่
สองคนแก่จัดการงานจนเสร็จ
เห็นบ่าวสาวเสนอหน้าน้ำตาเล็ด
เดินขาเคล็ดหอบของขวัญวันวิวาห์

..แบกไหหนักสะบักแอ่นหน้าแป้นยิ้ม
ทำกรุ้มกริ่มแลเหลียวเที่ยวมองหา
เห็นบ่าวสาวเดินยิ่มปริ่มเข้ามา
ไหปลาร้ามอบให้ใคร่ยินดี

..ให้ความรักยาวนานปานปลาร้า
ออกลูกมาแข็งแรงแกร่งเหลือที่
อยู่จนแก่แย่ยันเป็นพันปี
แสนเปรมปรีสุขสันต์นิรันดร

สาครินทร์

(หมอขวัญลงท้ายด้วยสระเอ็ด  พี่รินหวาดเจี๋ยว  หาคำลงยากเจงๆ  จำไว้เลยนะ หมอขวัญ ทีใครก่ะทีใคร )

..



..แสนยินดี ปรีดา มางานแต่ง
จงรักกัน แข็งแรง ปานหนุ่มสาว
มีความสุขสนุกสนานไปนานยาว
จนแก่เฒ่าครองคู่อยู่ด้วยกัน

ชล

..แสนดีใจงดงามสามวันผ่าน
เธอโปรยหว่านยิ้มแย้มแจ่มเสลา
พี่ใหม่ขา..กวาดบ้านแค่งานเบา
กับข้าวเอาแกงไก่ใส่ฟักทอง

..ในตะกร้าผ้าผ่อนไปหย่อนซัก
อย่าหมกหมักเหม็นหืนขึ้นสมอง
ขัดรองเท้าเก้าคู่อยู่ในซอง
รถของน้องล้างด้วยช่วย-ช่วยกัน

..แค่สามวันฉันผอมตรอมตรมนัก
ทำงานหนักเช้าค่ำย่ำโศกศัลย์
เห็นว่างเว้นเป็นใช้ได้ทั้งวัน
การบ้านนั้นมิได้จับหลับเป็นตาย

แง..ใหม่  แงๆๆๆๆๆ