เรื่องเก่า เอามาเล่าใหม่ ขำกลิ้ง

นี่ค่ะ คันที่ขับเหมือน เครื่องบิน บินต่ำ

มาจอดสนิท หน้าบ้านคุณยาย

ช่วงบ่าย ๆ ก็ถึงแล้วค่ะ

ไปใต้มาค่ะ แต่น่าเสียดาย รูปที่ถ่ายมา

เสียหมดได้มาไม่กี่ภาพ อาจเป็นเพราะไม่ได้จับกล้อง

มาเป็นเวลานาน ก็เป็นได้ เสียดายมากค่ะ

ไปครั้งนี้ สบายที่สุดเลยค่ะ

สบายกว่าทุกครั้งที่ไปมา เพราะว่า อาศัยน้องๆไป

นั่งอย่างเดียว ไม่ต้องช่วยขับรถ แต่มีข้อแม้ว่า ต้องหุบปาก ห้ามพูดว่า ซ้ายรถออกมาจากซอย

อุ๊ยระวังรถหน้าเบรค 55555

ก็อย่างว่า คุยกันไป ทะเลาะกันไปบ้าง ตามประสาพี่ๆ น้องๆ

เพื่อนคลายความเซ็ง เพราะต้องใช้เวลาเดินทางค่อนข้างนาน

แต่รถคันนั่งอาศัยเขาไป โห....สุดยอดจริงๆค่ะ

คนขับเป็นเพื่อนน้องสาว ฝีมือขับรถ ยอดเยี่ยมมาก

ขับเหมือนเครื่องบิน บินต่ำ ชั่วโมงแรกที่นั่งไปน้องจ๋าเมื่อยมาก

เพราะต้องจับเก้าอี้แน่นตลอดเวลา พวกเล่นขั บ 160 กม/ชม

มือซ้ายแตะ พวงมาลัยรถ มือขวาดื่มกาแฟ ไปด้วย

เรานั่งข้างหลังคนเดียว ก็สั่นไปหมดเลยค่ะ

แต่สักพัก ก็หายเครียด เพราะไว้ใจในสมรรถนะของรถ

และ ฝีมือ ขั้นเทพของคนขับ

ดูท่าเขาขับอย่างสบายๆ คุยไป ฟังเพลงไป หยอกล้อกันไปด้วย

สลับกับ ป้อนขนม กันไ ป สบายๆ

ชั่วโมงหลังๆก็เลยหลับได้สบาย

ปล่อยเจ้าของรถเขา เล่นกันไป เราก็หลับตาฟังเพลงเพราะๆไป

ถึงเวลาจอดเขาก็เรียกให้ลงไปกิน ไปดื่ม

ตำรวจก็เรียกตรวจจับความเร็วเป็นระยะๆ

แต่ก็รอดมาด้วยดีทุกครั้ง ไม่โดนจับเลย

มีอยู่ครั้ง ในรถเรากำลังเถียงกันอยู่ งอนกันไประหว่างพี่น้อง

พอตำรวจเรียก ก็เปิดรถให้เขาตรวจ เขาดูโน่น ดูนี่นาน

น้องสาวก็รำคาญ ไม่ไปเสียที ถามตำรวจว่า

" หาอะไรหรือคะ"

"หายาบ้าครับ "

"ยาบ้า ไม่มีหรอกค่ะพี่ มีแต่คนบ้า นั่งหน้างออยู่นั่น"

แล้วบุ้ยปาก มาทางเรา ตำรวจหันหน้ามาดู แล้วแกล้งทำเป้นตกใจ

"งั้นก็รีบไปเถอะครับ เดี๋ยวจะมาอาละวาดแถวนี้ ผมอาจเอาไว้ไม่อยู่ครับ"

แล้วก็ปิดประตูรถ เป่านกหวีด ปิ๊ดดดดดดดยาวเชียว

ฮากันใหญ่ ยกเว้นเรา

อิอิอิ เออ เอากันให้สนุกนะ

แล้วก็ออกรถต่อไป

แวะกินไปด้วยรายทาง สนุกดีค่ะ

ระยะทาง 900 กม

ใช้เวลาเดินทางแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึง

กรุงเทพฯ-นครศรีธรรมราช ไม่ไกลเลยค่ะ