ถึง นภาจรี (หวนคืน)

ถึง นภาจรี (หวนคืน)

สวัสดีนะครับคุณนภาจรี ผู้เป็นดั่งขวัญกำลังใจของคนบ้านนอก
ตาดำ ๆ อย่างผม ช่วงนี้การงานของผมนั้นแสนที่จะยุ่งเหยิงเสีย
เหลือเกินนะครับ อะไรบ้างก็ไม่รู้ ไฉนคอมพิวเตอร์ของผมนั้นกลับ
ต้องมาเสียซ้ำด้วยอีกครา แต่ทว่าผมเห็นคุณณัฐนรีคิดถึงผมแม้
เพียวเศษเสี้ยวของห้วงความคิด กระผมเด็กบ้านนอกตาดำ ๆ ก็เห็น
ทีจะเป็นปลื้มเสียมากแล้ว ดั่งได้หยาดพิรุณโปรยลงมาจากห้วงหาว
ชโลมมาอย่างมิมีวันที่จะสิ้นสุดสำหรับธุลีอันต่ำต้อยเยี่ยงกรวดหิน
ดินทรายอย่างกระผมนะครับ

ที่ห่างหายไปนานผมนั้นก็มิได้ไปไหนดอก เนื่องจากเร้นหายไปกับการ
ทำงานและการเรียนหนังสืออยู่ที่โรงเรียน ซึ่งโรงเรียนนั้นห่างจากบ้าน
เสียก็ไกลหลายกิโล แล้วคอมดันมาพังเสียอีกเชียว จึงต้องนำไปบำรุง
รักษาสักเล็กน้อย จึงได้แค่แวบไปแวบมาเพียงแค่ร้านอินเทอร์เน็ต เพื่อ
พอที่จะทำงานส่งประกวดวรรณกรรมกับเขาพอได้บ้าง แต่เนื่องด้วยความ
คิดถึง ผมนั้นอยากจะติดปีดโผผินบินไปหาอย่างบัดดลเชียว แต่ก็ได้เพียง
ทำอกทำใจเสียมิให้ตัวเองนั้นฟุ้งซ่าน นี่คุณรู้ไหม ผมนั้นได้ส่งผลงานไป
ประกวดรางวัลกับคนอื่นเขาเสียด้วยนะ ก็หวังเพียงว่า อยากจะเป็นนักประพันธ์
อย่างคนอื่นเขาเสีบ้าง

ผมอ่านจดหมายของคุณแล้ว ที่คุณงงกับคำว่า คอมพิวเตอร์น่ะมีไฟสำรอง
ด้วยอย่างนั้นหรือ ผมไปศึกษามาแล้วภาษาชาวกรุงเขาเรียกกันว่าโน๊ตบุ้ค
น่ะ ซึ่งจะมีไฟสำรองอยู่ที่แบตเตอรี่ ไอ้กระผมก็เป็เพียงคนบ้านนอกคอกนา
ภาษาก็ไม่ได้ร่ำเรียนมาเสียมากนัก หวังว่าคุณคงจะเข้าใจ แต่เห็นคุณคิดถึง
ผมบ้างก็เป็นที่ปลาบปลื้มมากอย่างกับได้ถ้วยรางวัลเลยทีเดียวเชียว
วันนี้ครั้นคอมผมซ่อมเสร็จจากทางร้าน ผมก็ไม่รอรี จึงได้รีบมาเขียนจดหมาย
สู่คุณซึ่งผมนั้นคิดถึงเพียงคนแรกเลยทีเดียว และต่อไปนี้ผมก็จะหวนคืนมาเขียนจดหมาย
สู่คุณได้ทุกวันอย่างแต่ก่อนแล้วนะ คุณดีใจไหม ผมนั้นช่างดีใจแสนเหลือหลาย

คอมที่ซ่อมมาครั้งนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะใช้ได้เพียงสักเท่าไหร่ แต่ผมจะพยายามใช้มัน
อย่างเสียคุ้มค่า ถึงแม้จะเก่าแต่ก็ยังพอใช้ได้ก็ใช้ไป ใช่ไหมครับ ผมเชื่อว่าคุณก็
เห็นดีด้วยอย่างผม ถ้าจะให้ผมซื้อใหม่ ก็คงต้องรออีกหลายทศวรรตเลยที่เดียวเชียว
วันนี้ผมนั้นอยากจะเขียนถึงคุณให้ยาวกว่านี้อีกสักหลายสิบเท่า ให้สมแก่ความคิดถึง
แต่กลับต้องเข้านอนเสียแล้วเนื่องจากวันพรุ่งต้องตื่นแต่เช้าตรู่ แล้วผมจะเขียนมาใหม่
นะ จงรออ่านจดหมายของผมดั่งที่ผมนั้นรอจดหมายเขียนตอบจากคุณ

ด้วยคิดถึงเสมอ ๆ
เพชรกวิน ตะกุลพล

ปล.ก่อนนอนคืนนี้กระผมได้เขียนกวีไว้หนึ่งสำนวนเพื่อเป็นตัวแทนของความคิดถึง
ของผมนะ จงอ่านอย่างไคร่ครวญ