..คนเศร้าเข้ามาเขียนบทกลอน
ไร้ทำนองกลอนกาพย์โคลงฉันท์
เขียนจากความรู้สึกของหัวใจเท่านั้น
นั่งกลั่นออกมาเป็นบทกวี
เดินทางไกล..มาพบเจอเพื่อนเก่า
มาทักทายบอกเล่าความเป็นเพื่อนกวีศิลป์
ด้วยใจเหงาเศร้าไร้แรงโบกโบยบิน
ขอพักกายและหัวใจด้วยบทกวี..ที่คนภูธร..
.....................................................