ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

.

.
.

.
.

ก ลิ่ น โ ค ล น ส า บ ค ว า ย            กลอนเก้า ..ฝนพร่างโปรย โรยลงมา จากฟ้ากว้าง ต้นไม้คว้าง ร่วงปลิดปลิว ลิ่วลมล่อง กิ่งใผ่ลู่ พรูเอนมา ระริมคลอง กบเขียดร้อง ร่ายเริงร่า เต้นระบำ.. ..เย็นไอฝน ปนกลิ่นดิน ชินจมูก หน้าเพาะปลูก อีกแล้วเล่า เจ้างามขำ เฝ้าเตรียมดิน สิ้นหน้าร้อน ก่อนปักดำ เช้ายันค่ำ หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน ..แต่เรานี้ มีความสุข ชั่วลูกหลาน ถึงเป็นงาน เหนื่อยกายา หาทรัพย์สิน ชั่วชีวิต ติด วน มา เป็นอาจิณ หวังทำกิน เหนื่อยก็ทน จนขาดใจ ..ความรู้พอ ขอได้เรียน แค่เขียนอ่าน โง่ดักดาน อยู่กับควาย ท้ายคันไถ ทั้งสัตย์ ซื่อ ถือเหตุผล กว่าชนใด โดนโกงไป ซ้ำแล้วเล่า เจ้าไม่จำ.. ..พอขายข้าว เศร้านักหนา ราคาตก ถูกหยิบยก กดขี่ข่ม จมถลำ เอาเก็บไว้ ให้โรงสี ที่จำนำ รอหลวงทำ ตามราคา ค่อยว่ากัน ..เขาเอาเปรียบ เหยียบยีย่ำ ช้ำจนหม่น ลำบากจน ทุกข์แทบว่า จะอาสัญ ทั้งคน-ควาย คล้ายสองร่าง มิต่างกัน ภาระนั้น แบกบนบ่า ชั่วตาปี           .....น้องจ๋า

.
.
.



.

.
.

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

481