โชคดี..เรื่องเดียว

ฉันโชคดี..ที่มีเธอ

..ดึกมากแล้ว นวลอนงค์ เจ้าคงหลับ
แต่พี่กลับ ไม่หลับลี้ หนีไปไหน
อ่านเรื่องราว ครั้งก่อนเก่า แสนเศร้าใจ
ด้วยหวนไป คิดคะนึง ถึงแต่เธอ

..อ่านน้ำคำ ที่เรียงร้อย ถ้อยคำว่า
ตรองวาจา คิดย้อนไป ใช่ใจเผลอ
อ่านแล้วช้ำ ทำใจหมอง มองหาเธอ
เหมือนละเมอ ในน้ำคำ พร่ำวจี

..อันความรัก แม้ยากนัก จักพิสูจน์
ใช่เพียงพูด ฟังเพียงเพลิน แล้วเดินหนี
ต้องทดสอบ รักแท้ แม้มากมี
แต่คนดี รักมั่นคง ดูตรงใจ

..ไม่เคยคิด เปลี่ยนใจ ไปทางอื่น
ยังหยัดยืน ไม่ส่งจิต คิดไปไหน
อ่านความคิด จิตก็อ่อน สะท้อนใจ
ช่างกระไร รักเธอนี้ เหมือนมีมนต์

..ส่งกระแส มัดใจตรึง ซึ้งในรัก
ใจที่ภักดิ์ ไม่เคยกลาย คลายสับสน
เมื่อพินิศ คิดคิดไป ให้ร้อนรน
จรดล อยากเอ่ยวอน ทอดถอนใจ

..หลับเสียเถิด น้องคนดี ฟังพี่ว่า
เมื่ออ่อนล้า นิ่งสักครา อย่าไปไหน
แม้อยู่ห่าง ต่างไม่เห็น ไม่เป็นไร
ขอส่งใจ หวังเธอหาย คลายช้ำตรม

..ส่วนตัวฉัน นั้นมีเจ้า ทุกเช้าค่ำ
สิ่งที่ทำ หล่อหลอมใจ ไม่ให้ขม
เรื่องอื่นทุกข์ แต่เรื่องนี้ ไม่มีตรม
"ร้อยเรื่องขม" แต่ “โชคดี....ที่มีเธอ”

......พยัคฆ์......