1
เมื่อ: 02 พฤษภาคม 2567, 08:03:31 AM
|
เริ่มโดย สิมิลัน - กระทู้ล่าสุด โดย สิมิลัน
|
หวั่นอยู่ไย
รักที่หอบมอบให้ใช่ปลายหาง จิตนั้นวางเกินวัดพิกัดวาด ละมุนอ่อนอุ่นไอใสสะอาด ถ้าหากพลาดหลุดพลั้งใจยังพลี
อย่าเพียงมองมากมายว่าหลายม่าน รักที่สานมิสิ้นในกลิ่นสี ยามผลิดอกออกดูจะรู้ดี ว่าสิ่งนื้หรือน้อยกว่าร้อยนั่น
เก็บเคียงไว้ไม่วางหรือห่างเว้น แม่เนื้อเย็นยวนยีพี่บ่ยั่น ทะเลเชี่ยวเปลี่ยวชื่นหมื่นเขาชัน ขอบากบั่นใจบุกรุกบัวบาน
ตระการช่อรอชิมลิ้มถึงเช้า มิเหน็บหนาวเรื้อหน่วงทรวงขนาน ไป่ทิ้งซบจบซื่อยื้อซมซาน ให้เนิ่นนานเกินนับกับนวลนาง
จะถนอมอย่างถนัดคัดถนี่ จนกว่าสีอรุณส่องของรุ่งสาง แม้นกรุ่นร้อนอ่อนรุมจะสุมราง มิจืดจางรักจดจนหมดใจ
จากส่วนลึกกว่าล้ำทุกคำลาก ขอจงหลากทุกหล่มรินพรมไหล เต็มก้นบ่อบานบอกทุกดอกใบ ถึงภายในฤดีนั้นหวั่นใดนวล.
สิมิลัน
|
|
2
เมื่อ: 28 เมษายน 2567, 03:00:45 PM
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
..แคแดงแสลงอ้น..
พิศแคแดงดื่นดิ้น........ดงดอก ตูมเต่งตอนแตกตอก....ต่างต้น เนียนในนุ่มนวลนอก....โนมนิ่ม เอิบอิ่มอวลอวดอ้น......อ่อนอ้อนออมอาย.
เริงอักษร | . .
|
4
เมื่อ: 25 เมษายน 2567, 07:29:13 AM
|
เริ่มโดย เริงอักษร - กระทู้ล่าสุด โดย เริงอักษร
|
..น้อยหรือใจ.. #กลบทนาคราชแผลงฤทธิ์#
ลืมหรือไรใครเคยเอ่ยปากขอ อันเป็นขื่อค้างคอรอประหาร ราวปริ่มหาคราจบมิพบพาน มองเพียงพ้นร้าวรานช่างผลาญใจ
ชอบผละจิตคิดทิ้งชิงหนีห่าง ช่วงหนื่งหายจืดจางเดินทางไหน ดื่มทุกข์หนาวพราวเชื้อเจือด้วยไฟ เจียนดับฟ้านวลใยให้มืดลง
หากแม้ลองครองชื่นยืนเคียงข้าง ยังเคืองข้องหลายทางพลางหวั่นหลง พลัดหวาดหลบสบเนตรทุเรศปลง ทุกเรื่องแปลงเปล่าบ่งเพียงส่งรอย
พักเสียริ้วชิวหาอย่ามาเอ่ย อย่างเมื่ออ้อนเกินเคยเลยถดถอย เล่ห์ถากถางลางบอกหลอกให้คอย หลุดห่างค่าหมดรอยจึ่งน้อยใจ.
เริงอักษร |
|
5
เมื่อ: 21 เมษายน 2567, 05:59:59 AM
|
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share
|
@ ทุกวัน มั่น"ตั้งสติ" .....ไตร่ตรอง ใช้ชีพ ธรรมครรลอง .....โอบเอื้อ ฤ ปล่อย กิเลส ครอบครอง .....ผยองจริต เพียงร่ำ ฤๅ กระทำ เกื้อ .....ชีพใช้เหมาะสม
@ ปัญญาคมขจัดร้าย .....เลวทราม ไป่ปล่อยกิเลสลุกลาม .....รุ่มร้อน ธรรมปฏิบัติทุกยาม .....ยั้งหยุด ทุกข์นา ร้องร่ำกึกก้องสะท้อน .....ทั่วหล้าธรรมไสว
.
|
|