ต่อไป →

[ครภูธน®]

ยายรวงยังรอ

๏ ชนบทระทดจึ่งท้อ                  เธอเปรย ทนปร่าคราหนาวเคย                  ข่มสู้ คำสอนหล่อนยายเฉลย               ปรายฉลุ ปลดฉลักตักเสริมรู้                     เรื่องล้วนรายลองฯ ๏ มองพลอยหนอแห้งผาก          ผืนนา พานั่นอันกระเทือนอุรา               แน่ร้าง หนักเรียงเสี่ยงเกินหา                 รวงห่วง  ยายเฮย ฤาห่างทางยายบ้าง                   บอกนั้นจินต์เสนอฯ ๏ เธอหนอลาบ้านนอก               นาไทย หนีทุ่งเหยียบกรุงไสว                 สวัสดิ์ฟ้า สวรรค์ฝากอยากหยิบใส              เปรมสุข เปรอส่งคงคลายล้า                    หล่อนซึ้งยายสอนฯ ๏ งามสลอนไฟประดับล้วน          แลสวรรค์ หลงสวาทรสชาติอัน                  อุ่นพร้อย อรเพลิดยิ่งเตลิดฝัน                   ในใฝ่ นวลเฟื่องเรืองละมุนช้อย             ช่อนี้ปรารถนาฯ ๏ ลืมคราวันเลื่อนคล้อย              คลาดเพียง คราวผ่องมองชำมะเลียง             ดั่งแล้ว เดือนเลือนไม่เยือนเฉียง             รอยชุ่ม “ร้อยชั่ง” ลืมรังแพร้ว                  พร่างนี้ลืมไฉนฯ ๏ ใจทุกข์บอกชอกแท้                ยายเธอ ยากเทียบเปรียบยากเจอ             นิ่มเจ้า นานจิตคิดถึงเสมอ                     คงมั่น คอยมิ่งคืนอิงเคล้า                     สักครั้งหลานขาน๚ะ๛                                                 คอนพูธน® โคลงกลช้างประสานงา  กำหนดให้แต่ละบทสองคำสุดท้าย ปลายบาท  สัมผัสอักษรกับสองคำแรกบาทถัดมา  ขอบคุณ

[เริงอักษร]

**ทานทนเพราะรักแท้     แลระทม เลือนระทึกดุจโคลนตม    หมดแต้ม หมางเติมต่อสลักขม       เกลียวขด กลัดขุ่นเกินปากแย้ม       เอ่ยย้อนจากยาย **เธอหายมิเห็นหวล        คนึงหา คะเนห่วงเหมือนลวงตา   จับต้อง ใจแตกแยกระอา             หัวอก หาอุ่นเลยขัดข้อง             ค่อนค้างคืนคอย. ..........*-*.......... เริงอักษร