ฝากไว้ให้คิด

ฝากไว้ให้คิด

ในห้วงเวลาที่ผ่านมา ทำให้ได้คิดอะไรๆได้มากมาย
เช่น ทำไมคนบางคนถึงมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว นั่นก็มีเหตุหลายประการ บางครั้งเรามองแต่คนอื่น เราลืมมองตัวเราเอง
หรือ เรามองแต่ตัวเราเอง จนเราลืมมองคนอื่น ทุกอย่างมันต้องผสมผสานกัน ถึงจะครบบริบูรณ์

ลองคิดดูสิว่า ในวันหยุด มีเพื่อนคนไหนมาหาคุณที่บ้านบ้าง
เช่น มากินข้าว ไม่ต้องกินเหล้าก็ได้ มาพูดคุยเฮฮากันบ้าง หรือ มีไหม ที่คุณไปเยี่ยมเยือนเพื่อนที่บ้านเขาบ้าง
รู้จักลูก เมีย (สามี) เพื่อนบ้างไหม

ไม่ใช่วันๆ คุณขลุกอยู่ในบ้านของตัวเอง
ไม่เคยไปไหนเลย นอกจากออกไปซื้ออาหารมากิน
จะมาอ้างว่างานยุ่งมันไม่ใช่หรอก ทุกคนก็มีงานทำทั้งนั้น แต่เราต้องแบ่งเวลาให้เป็น
ในชีวิตนี้ของเรา ไม่ใช่มีแค่ ที่ทำงาน บ้าน และ ร้านค้า หรือ มีแต่ พ่อแม่พี่น้อง คนเราต้องมีเพื่อน

คุณอาจมีปริญญาหลายใบ แต่คุณ ไม่มีปริญญาชีวิต
เคยอ่านข้อเขียนของ ดร.ท่านหนึ่ง ที่เสียชีวิตไปแล้ว ก่อนตายท่านเขียนไว้ว่า
ท่านมีปริญญาหลายใบ แต่ท่านไม่มีปริญญาของชีวิต อ่านแล้วก็ได้ข้อคิดมากมายในการใช้ชีวิต
ทำไมเราคบกับใครไม่ยืด ทำไมแต่งงานแล้วเลิก นั่นก็เพราะเราดูแต่ตัวเอง เราคิดเข้าข้างตัวเอง
จนเราลืมคิดถึงจิตใจของคนอื่น ก่อนจะพูดอะไรออกไปเราเคยคิดถึงหัวอกคนฟังไหมว่า ไปทำร้ายจิตใจเขาหรือเปล่า
คำพูดของคนเราสำคัญมาก เขาถึงว่า "คำพูดเป็นนาย กายเป็นบ่าว" พูดแล้วเอาคืนไม่ได้
แต่ถ้า คิดว่า เราอยู่คนเดียวได้ ไม่ต้องพึ่งใคร ไม่ต้องมีลูก ไม่ต้องมีเมีย ไม่ต้องมีผัว ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอ่านบทความนี้

ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆวันนะคะ เพราะเราไม่รู้ว่า เราจะยังมีลมหายใจอยู่ได้อีกสักกี่วัน