ต่อไป →

[เสกสรร วรรณศิลป์]

 ·

ภ า พ ชี วิ ต - ธารชีวิตหลั่งรินมิสิ้นสาย อาจเดี่ยวดายกล่นกลาดมีบาดแผล ภาพภวังค์ที่เขียนไม่เปลี่ยนแปร คุณค่าแม้สักน้อยในรอยทาง - แววตาที่วาดหวังไร้ฝั่งฝัน ไม่พบวันเป็นจริงทุกสิ่งอย่าง เทียนชีวิตแสงเรื่อมาเจือจาง ในเคว้งคว้างยาวยืดก็มืดมน - ที่เพียรวาดความหวังภาพทั้งหมด เพื่อประชดอาภัพที่สับสน เขียนวลีฝากไว้ปลอบใจตน อาจสักคนเห็นตามในความจริง - เมื่อฟ้าใสสะอาดลบบาดแผล คงมีแต่ความสุขไปทุกสิ่ง ระบำช่อดอกไม้จึงไหวติง เอิบอิ่มยิ่งยิ้มพรายประกายตา - กุหลาบกลิ่นเหยหอมที่ล้อมหนาม เจ้างดงามละมุนในคุณค่า ลบรอยโศกโลกกร้านที่ผ่านมา ถึงเวลาทางออกจากหมอกมัว - ภาพชีวิตเลือนพร่าก็ปรากฏ ดูสวยสดนุ่มนวลไปถ้วนทั่ว คือภาพแห่งความใหม่ที่ใกล้ตัว แสงสลัวกลับอร่ามเพียงข้ามคืน -            เสกสรร วรรณศิลป์

.
.
.