ต่อไป →

[สิมิลัน]

หลอกกัน..ใช่ไหม *สายลมอ่อนผ่อนคลายให้หายเหนื่อย ลอยรินเอื่อยพรมผิวทุกริ้วขน มีละอองไอน้ำย้ำปะปน เข้าหน้าฝนแล้วหนอที่รอมา *ผ่านฤดูดลฤดีวจีหนึ่ง ยังซาบซึ้งกลางใจใฝ่ฝันหา คิดถึงเจ้าเศร้าหนักรักระอา แก้วกานดาหนีจรซ่อนแสงเงา *ไปอยู่แดนศิวิไลซ์ในเมืองหลวง ทิ้งคู่ควงหวั่นไหวได้แต่เหงา คงลืมสิ้นกลิ่นคนมิสนเรา โดนหยอกเย้าจากชายที่หมายชม *พยับฝนหม่นเมฆวิเวกแว่ว คำที่แก้วเคยบอกออกรสขม ยิ่งนานวันผันเปลี่ยนเวียนระทม ต้องโศกตรมยิ่งนัก"รัก"อย่างไร.                              *สิมิลัน*