ต่อไป →

[ศรีเปรื่อง]

"บทเรียนล้ำค่า (อีกครั้ง) ของชาวพุทธ"

เชื่อใดมิใช้พิเคราะห์กระบวน        ตริและทวน ณ สัจจา
มืดมนพิกละนยนา                     สรดับพิการกรรณ

สมมุติ, วิมุติวิปลาส                  สติคลาดสมองตัน
เชื่อคนมิเชื่อวจนะธรรม์              พระสุคต ธ ตรัสสอน

แม้แต่กถาพระชินสี-                  หมุณีคุณากร
ใช่เที่ยงเสมอนิรันะดร                 เพราะวะกาละผันแปร

องค์ใดจะใกล้พระอรหันต์             วัตระนั้นสำคัญแท้
ต้องเพียรถนอมพิสุทธิ์แด             กวะชั่วชิวาตน์ชนม์

มรรคาพิสูจน์อัศวชาติ                 ทิวะมาสะผลัดวน
กาลเคลื่อนพิสูจน์นฤกมล             ทินะหนึ่งประจักษ์มาน

ชาวพุทธประสงคะหฤทัย               วะจะได้กระทำทาน
กับสงฆะผู้ลุนิรพาณ                    จิตะมาดอนันต์บุญ

ถูกโลภะกั้นกมลใน                     พิศไหน ฤ เป็นคุณ
หมายใดทุศีลก็วทะสุน-                ทรพจน์สะกดเอา

จนรวยทะลักทะลุสยาม                 ก็เพราะความหทัยเบา
ต่างเชื่อกระแสพจนะเดา                บ่มิตรึกประมวลสาร

ศรีเปรื่อง
๘ ก.ค.๒๕๕๖