แห้ว - ท้อ - ระกำ - จาก

แห้ว-ท้อ-ระกำ-จาก-บ๊วย

..มองแล้วคิด พินิศใน ใจมนุษย์
นี้แสนสุด แปลกในจิต คิดฉงน
สมมุติชื่อ ผลไม้ ไม่น่ายล
ตั้งชื่อจน เสียจนช้ำ ยากทำใจ

...ตั้งนามไว้ ให้สมมุติ ชื่อสุดแปลก
แล้วแบ่งแยก เพราะคิดหนัก จึงผลักไส
ว่าเป็นชื่อ อัปมงคล ดูจนใจ
ช่างกระไร เขาชังชื่อ ยึดถือคำ

..ผลหนึ่งหรือ นามระบือ ชื่อว่า“แห้ว”
เปลี่ยนชื่อแล้ว คนเขาตั้ง ฟังแล้วขำ
ว่าควรชื่อ “สมหวัง” ตั้งให้จำ
หนีความช้ำ กลัวจะ "แห้ว" จึงแจวลา

..ผลที่สอง ชาวเขาปลูก คือลูก“ท้อ”
คนที่รอ ความสำเร็จ ถือเคล็ดหนา
กลัวท้อแท้ ก่อนหนอ แม้รอมา
ไม่ตั้งหน้า เดินหน้า ว่าท้อใจ

..ผลที่สาม นาม“ระกำ” เหมือนช้ำจิต
ย้ำความคิด เรื่องรันทด จดไม่ไหว
ยามได้กิน ชื่อตอกย้ำ ให้ช้ำใจ
คิดไปไกล ว่าระกำ ช้ำอุรา

..ผลที่สี่ นามนั้นหรือ ชื่อว่า ”จาก”
กลัวพลัดพราก ยากคืนถิ่น ถวิลหา
ต้องจากเรือน คนรักไป ไกลพารา
อนิจจา กลัวพลัด-จาก ไม่อยากกิน

..ผลที่ห้า นี้หนา เขาว่า “บ๊วย”
ใครจะช่วย ด้วยมาช้า น่าถวิล
คนมาก่อน มีสิทธิ์ก่อน วอนยุพิณ
ไม่อยากกิน กลัวจะบ๊วย ช่วยเอ็นดู

..ผลไม้ ห้าชนิด เขาผิดหรือ
ฟังเพียงชื่อ ว่าไม่เพราะ เสนาะหู
คุณค่าเขา นั้นมากล้น คนไม่ดู
แค่รับรู้ ชื่อทำช้ำ จำลำเค็ญ

..เปรียบดั่งมอง คนภายนอก บอกไม่ได้
คุณค่าใจ จะมีใคร ไปรู้เห็น
ชื่อ "แห้ว-ท้อ ระกำ-จาก" ฝากเนื้อเย็น
ลองชิมเล่น รสไม่ “บ๊วย” โปรดช่วยตรอง

------พยัคฆ์-------