..ปล่อยให้ไหล ไปกับสายฝน..

..ปล่อยให้ไหล ไปกับสายฝน..

**น้ำที่ไหล จากตา เพราะฟ้าแกล้ง
มีแต่แล้ง ถ้อยคำ ทำโศกศัลย์
รู้หรือไม่ ดินล้วน ครวญจาบัลย์
ถ้วนทุกวัน แสนเศร้า เหงาฤดี

**เฝ้าแหงนคอ รอคอย ด้วยรอยช้ำ
ช่างตอกย้ำ ทุกครั้ง เกินยั้งหนี
ถึงจะฟาด เน้นหนัก สักกี่ที
ดวงจิตนี้ คงยิ้ม ชิมระทม

**มีหัวใจ ไหมหนอ อยากขอถาม
หรือว่างาม เพียงหน้า พาขื่นขม
แต่ข้างใน ไร้รัก ตระหนักชม
จึงทิ้งให้ ตรอมตรม เกินข่มทรวง

**เชิญเถิดนะ ทำไป ไม่โต้ตอบ
หากว่าชอบ อย่างนั้น บั่นถึงสรวง
แม้นมิพอ ต่อเติม เพิ่มด้วยลวง
ไม่ขอทวง สักคำ เพราะจำใจ

**ยังมีที่ มากเหลือ เพื่อฟาดฟัน
อยู่ตรงกลาง ทรวงนั้น แสนหวั่นไหว
จะเชือดเถือ เนื้อหนัง ช่างปะไร
แม้ยินเสียง ร้องไห้ ในอุรา

**ก็รู้ดี อยู่แล้ว มิแคล้วตาย
โดนลงหวาย โหมแทรก แตกผิวหนา
ลึกถึงแผ่น แก่นใย ไร้โกรธา
ปล่อยให้ฟ้า ฝนกระหน่ำ เคล้าน้ำริน.

..........*-*..........

เริงอักษร
๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๐