ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..            (คนข้างบ้าน ตอน ๕) *น้ำเกลือหมดกดไปจวนใกล้เที่ยง ไอ้แว่นนั่งข้างเตียงเบี่ยงตาเข ชำเลืองแลคนไข้ใจเกเร ทำปากเบ้บุ้ยใบ้ใช้บอกความ *ดาวตอบรับกลับบ้านกันดีกว่า อย่าชักช้าเลยหนอขอสอบถาม คุณชื่อเรียงเสียงไรใจงดงาม เผยมาตามเรื่องจริงนิ่งอยู่ไย *ผมชื่อว่า "ตะวัน" พลันขยับ อยู่ข้างบ้านนะครับรับเสียงใส เมื่อวานนี้เจอฝนบนฟ้าไง กางร่มให้กันลมก่อนล้มลง *จึงพามาหาหมอเพื่อขอตรวจ หยอดน้ำเกลือสองขวดดวดจนหลง ละเมอว่าผมปล้ำทำให้งง ด่าทอส่งแหลกลิ้นสิ้นความดี *ฝากรอยเท้าเอาไว้บนใบหน้า จนแว่นตาแทบแตกแหกกรอบหนี เห็นดาวเต็มท้องฟ้าห้านาที ทุกคำที่พูดไปไม่หลอกลวง *ต้องขอโทษนะคะถ้าระคาย มิเคยถูกมือชายเพราะอายหวง เฝ้าถือเนื้อถือตัวกลัวในทรวง สิ่งที่ล่วงเกินไปอภัยนะ *เอาอย่างนี้แล้วกันพลันไถ่โทษ ขอเลี้ยงข้าวแก้โกรธโปรดลืมซะ เดี๋ยวเข้าครัวทำเอง บรรเลงดะ ได้ไหมคะตอนเย็นเป็นกันเอง *อยากจะกินอะไรทำได้หมด เพียงแค่จดโพยมาถ้าเหมาะเหม็ง มีอาหารเต็มตู้ดูไม่เซ็ง จะละเลงร้อยรสหมดฝีมือ *จ่ายค่าหมอเสร็จสรรพจึงกลับบ้าน เรียกแท็กซี่หน้าลานผ่านลมหวือ แฉลบซ้ายย้ายขวาจนตาปรือ พอหูอื้อก็ถึงครึ่งชั่วโมง *เดินเข้าบ้านน้องดาวขาวทั้งหลัง แม่ร้อยชั่งพาเบี่ยงเลี่ยงห้องโถง พบกับครัวด้านข้างทางเชื่อมโยง มีลูกโป่งสองลูกผูกประตู *ดาวเร่งทำกับข้าวราวกุ๊กใหญ่ เริ่มจากไข่เจียวกรอบขอบเหลืองหรู ตรงกลางนิ่มนูนหนาด้านหน้าฟู เสียงดังฟู่ยามทอดสอดตามอง *ต้มตำลึงหมูสับขยับเขียง ฟังสำเนียงเร่งถี่มิเป็นสอง คงอร่อยเหลือล้ำท่าทำนอง เห็นเนื้อทองปรุงใส่ไม่หยุดมือ *ตำน้ำพริกอีกถ้วยด้วยลีลา ยืนจังก้ายกลากสากมาถือ กระทุ้งโขลกโป๊กเป็กเขกยึกยือ เหมือนฝึกปรือมานานเรื่องการกิน *จะอร่อยแค่ไหนในตอนหน้า หรือจะอ้าไม่หุบตะครุบหิน เผ็ดสะเด่าเคล้ามันลั่นบุรินทร์ โฉมยุพินแสดงเองบรรเลงรัว. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๕ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html