ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..              (คนข้างบ้าน ตอน ๓) *เช้าวันศุกร์เหมือนเดิมมิเพิ่มลด มีคนกดกริ่งรัวรั้วสั่นไหว ตีสี่ครึ่งตื่นผวาบ้าหรือไร ช่างจงใจแกล้งกันพลันด่าทอ *เฮ้ย..ใครว่ะชะช้าชะหน่อยแนะ มือแสนคันเจ๊าะแจ๊ะนั่นแหละหนอ ไม่เห็นตัวสักครั้งตั้งใจรอ ไอ้ลูกพ่อแม่เอ๋ยไม่เคยนอน *สงสัยต้องแจ้งความให้ตามจับ เอาไปรับโทษทัณฑ์มิบั่นถอน ขังในคุกอบรมบ่มขั้นตอน ไยมือบอนนักหนาระอาใจ *เดินมารอรถเมล์อย่างเก้กัง ของเยอะจังวันนี้ดีที่ไหน ต้องเบียดเสียดเยียดยัดอัดเข้าไป แถมเป็นไข้อีกด้วยซวยแล้วเรา *อ้าววว..นั่นไงเบาะเปล่าราวหน้าต่าง หมุนตัวคว้างทันใดตรงใกล้เสา เห็นแว๊บแว๊บผู้ชายไร้หนวดเครา จะใครเล่าไอ้แว่นแสนงงงวย *ช่างเหมาะเจาะพอดีทุกทีเอ๋ย อยากจะเอ่ยขอบคุณการุณย์หมวย บอกไม่ทันสักครั้งยังเอออวย เหมือนมาช่วยจองที่ทุกวี่วัน *นั่งทำงานเรื่อยไปใจก็คิด ปี๊ดปี้ปิ๊ดปวดหัวกลับตัวหัน สั่งน้ำมูกปู้ดป้าดกระดาษดัน ไม่ให้มันไหลย้อยห้อยเป็นปลิง **สงสัยคงเป็นไข้ในวันนี้ กายร้อนจี๋ผะผ่าวราวผีสิง เริ่มจะสั่นแล้วด้วยซวยเสียจริง คงต้องทิ้งงานก่อนอยากนอนพัก *พอห้าโมงเด้งดึ๋งบึ่งกลับบ้าน หนาวสะท้านสั่นทั่วหัวมึนหนัก ลงรถเมล์เดินลิ่วฉิวยิ่งนัก อีกน้ำมูกก็ทะลักชักอ่อนแรง *ฝนก็ดันมาตกตลกร้าย ไอ้แว่นมาเดินกรายข้างกายแฝง เอาร่มกางกันฝนจนตะแคง ทำกวัดแกว่งยิ้มหวานผ่านดวงตา *อ้าปากบอกขอบคุณอุ่นใจยิ่ง โชคดีจริงอีกแล้วแก้วบุหงา มีหนุ่มคอยดูแลแม่กานดา สุขอุราเหลือเกินเพลินกระไร *รู้สึกโลกหมุนติ้วหวิวหัวอก กายงันงกสุดทนจนสั่นไหว แสงสว่างดับมูบวูบทันใด หมดสติลงไปในทันที *โถ..น้องดาวหน้าซบสลบไสล เรื่องดำเนินอย่างไรในครานี้ ขอเชิญอ่านกันต่อขอพาที ตอนที่สี่สนุกแน่เธอแพ้รัก. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html