ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

  

คลั่ง   กาพย์ยานี 11 ..โยนสายขึ้นชายหาด            ดารดาษสาดฟองคลื่น ซัดฝั่งดังซ่าครืน                   ยามได้เห็นเป็นอาจิณ ..ฟองขาวราวปุยเมฆ             ฟังวิเวกเสกเซาะหิน เสนาะเหลือเมื่อได้ยิน             คล้ายเสียงเพลงบรรเลงพา ..คลื่นกลบ กระทบฝั่ง            ในภวังค์คลั่งครวญหา   เพ้อพร่ำร่ำออกมา                 ซุกกายแอบแนบหน้านอน ..เวลาเจ้าสงบ                      นอนเซาซบหลบใจถอน หยอกเย้าดั่งเว้าวอน              ซุกซนเล่นเย็นฤดี ..โลมลูบจูบชายฝั่ง              เหมือนเรานั่งฟังดนตรี โบกพัดหาดยาวรี                 ละอองคลอบคลุมรอบกาย ..เย็นรื่นชื่นใจนัก                 ยามเจ้าพัก  มักเงียบหาย เย้ายวนหวนพระพาย            ทาบริมหาด บาดอารมณ์ ..เมื่อใดเจ้าไหวหวั่น            ก็ฟาดฟันกันระงม ย่อยยับกับโคลนตม             ดาษดื่นตาฝ่าลมแรง ..ยามเผลอเธอบ้าคลั่ง           ซัดชายฝั่งดั่งระแวง ฟาดทั่วหัวระแหง                 ทรายปลิวว่อนตอนลมโยน ..ระลอกแล้วระลอกเล่า         รนร้อนเร่าเจ้าผาดโผน เรียบราบ ปลาบถอนโคน       ทำคลื่นเหียนเจียนบ้าตาย                                            น้องจ๋า .

[เริงอักษร]

**คลื่นห่าง มักจางหลง           กระแทกลง ตรงหาดทราย ย้ำเตือน เกลื่อนความหมาย     ประหนึ่งวัน ที่ผันจร **อาทิตย์ สถิตฟ้า                   เป็นเวลา ทิวากร จันทร์ฉาย ร่ายแสงรอน            ตอนเย็นย่ำ สนธยา **เกิดแล้ว ไม่แคล้วลับ            ฤๅหวนกลับ คืนกายา สลายสิ้น ทั้งวิญญา                  สติดับ สลับวน **ลมแรง แฝงเกลียวคลื่น        ฝากสะอื้น คืนอีกหน โยกร่ำ กระหน่ำคน                   ผู้พลาดพลั้ง ซังกะตาย **ยอดคลื่น ยืนราบเรียบ          ทรายจึงเงียบ เปรียบสหาย เคียงอยู่ ไม่รู้คลาย                   ก่ายตระกอง จองคู่กัน **เดินหน้า อย่าหยุดยั้ง           สู่ความหวัง ยังฝ่าฟัน ถอยลับ กลับตัวนั้น.                สวรรค์ล่ม จมคลื่นใจ.                   ...สู้ สู้ คับ เป็นกำลังใจให้...                                เริงอักษร

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]