ต่อไป →

[พยัคฆ์]

กลอน..ของฉัน..นั้นสมมุติ





..อันบทกลอน  ที่ฉันเขียน  วนเวียนว่า  
เขียนขึ้นมา ใช่ความจริง ทุกสิ่งไม่
สร้างกำหนด บทกลอน สะท้อนใจ      
มีมากใน สังคม ระทมทรวง

..บ้างก็เป็น กลอนตลก หยิบยกเล่า      
ทั้งเรื่องเก่า ใหม่มา พาหึงหวง
เรื่องเปล่าเปลี่ยว เคล้าสุข ทุกข์ ทั้งปวง  
รักล้นทรวง ห่วงหา เรื่องคาใจ

..เอาเรื่องนั้น โน่นนี่นิด คิดเป็นเรื่อง    
ใช่คุยเฟื่อง ตามกล่าวมา ก็หาไม่
แค่ถ่ายทอด ความคิด ถูกผิดไป      
ให้เป็นไป ตามประเด็น ที่เห็นควร

..กลอนอกหัก เขียนให้เศร้า เข้าดวงจิต  
รักทำพิษ เศร้าระทม ลมไม่หวล
เขียนให้ทุกข์ เรื่องสุขสม ตามสมควร
 ไม่เรรวน หาใช่จริง ทุกสิ่งไป

..เป็นแค่เพียง จินตนาการ งานสมมุติ  
มิสิ้นสุด คิดไปไกล ทำไงได้
ว่างก็เขียน ยกเรื่อง"เจ้า" จงเข้าใจ        
อย่ามัวไป คิดจนบ้า  หา "สมมุติ"....

...พยัคฆ์...

...Forget me not...  

[พยัคฆ์]

...อยากสมมุติ...ให้เธออยู่ใกล้ฉันนานๆ...

..(แต่ฉันรู้..รู้ว่าวันหนึ่ง...เธอก็ต้องจากลาไป...สุดท้าย..ก็เป็นแค่เพียง...การสมมุติ เท่านั้น....เท่านั้นจริงๆ)

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..เพราะฉันเชื่อ ทุกคำ ที่พร่ำบอก
คงจะออก จากใจ ไม่เคยสุด
จิตสง่างาม ถามลง คงตรงจุด
คงรักคุด คำบอก ไม่หลอกลวง

..แล้วสุดท้าย ตีแผ่ "แค่สมมุติ"
ที่เศร้าสุด เขียนมา แต่ละช่วง
เพื่อให้กลอน น่าอ่าน ซึมซ่านทรวง
อย่ามัวห่วง คิดบ้า หาความจริง

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

1551