.
เมื่อดวงวันคล้อยแสงแรงอ่อนล้า
จึงร่ำลาห้วงหาวเคยพราวใส
แสงระเรื่อส่องเร้นเห็นรำไร
คงไม่นานจะจากไกลไม่หวนคืน
สกุณาเผ่าพงศ์บรรจงกลับ
หวนลาลับสู่รัง ไม่รั้งฝืน
ดังรับรู้คราค่ำ อันยั่งยืน
ศศิตื่นคืนฟ้า นภาลัย
เมื่อทุกสิ่งนิ่งรับกับราตรี
แสงริบหรี่จากจันทร์อันนวลใส
ส่องสะท้อนห้วงธารา ดั่งกล้าไกร
เมฆาบินว่ายไว ในธารา
คงอีกนานดวงวันอันสวยสด
จะงามงดดังเดิมเติมเสน่หา
เฝ้ารอวันหลงใหลในนภา
รุ่งอรุณกรุ่นจากฟ้า ข้าจะรอ
หมาป่าเดียวดาย
๒๑ กุมภาพันธุ์ ๒๕๖๐