ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

**..แค้น..**

***อยากเอามีด กรีดอก ถลกเนื้อ
ราดน้ำเกลือ เฉือนสับ ให้ดับดิ้น
จากนั้นค่อย ควักใจ ให้แร้งกิน
ฆ่าทิ้งสิ้น ชายชั่วช้า มาหลอกลวง

***คนหน้าเนื้อ ใจเป็น ดั่งเช่นเสือ
ออกหาเหยื่อ หวังลิ้ม ชิมสิ่งหวง
ข้างนอกดู สดใส ข้างในกลวง
ช้ำหนักหน่วง เจ็บแสน คับแค้นจริง

***มาพูดพร่ำ คำหวาน สำราญนัก
คอยบอกรัก อ้อนออด กอดหนุงหนิง
จนฉันมอบ กายใจ ให้พักพิง
เขาก็ทิ้ง หนีห่าง ร้างกมล

***เผาพริกเกลือ แช่งชัก หักกระดูก
ฐานดูถูก ลวงคำ ทำสับสน
ยามหลับนอน จงคลุ้มคลั่ง ดั่งไฟลน
ลองทุกข์ทน ดูบ้าง อย่างฉันเป็น

***ปากของเธอ ที่เคย เอ่ยคำหวาน
จงตายด้าน ดวงตา อย่ามองเห็น
ขอให้โรค รุมเร้า ทั้งเช้าเย็น
จมทุกข์เข็ญ วิปลาส จนขาดใจ

***ถึงเธอตาย มิวาย คลายความแค้น
กำเนิดแดน แผ่นดิน ที่ถิ่นไหน
ขอคำสาป ของฉัน นั้นตามไป
ล้างผลาญให้ พินาศ ทุกชาติเลย..

      
    **..พิมพ์อุบล..**
๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๑

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

คงแค้นมากจริงๆ

[พิมพ์อุบล]