ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

"....ทางสายเปลี่ยว...."

ในเมรุฟอนไฟหรี่ไปแล้ว
หูคล้ายแว่วเสียงเพรียกเรียกร่ำหา
กระแสเสียงสุดช้ำเป็นคำลา
พี่จงอย่าโศกเศร้าและร้าวรอน

วิบัติเคราะห์วิบากกรรมมาซ้ำซัด
จำต้องพลัดพรากพี่หนีไปก่อน
ทั้งแสนรักห่วงหาอนาทร
สุดอาวรณ์ถึงลูกยังผูกพัน

หัวใจแป้วแว่วซ้ำน้ำตาปรี่
ขอคนดีจงไปสู่สรวงสวรรค์
ทุกก้าวย่างที่เราเนาเคียงกัน
เคยร่วมทุกข์สุขสันต์มาแต่ไร

ต่อแต่นี้โลกกว้างเหมือนทางเปลี่ยว
หัวใจเหี่ยวโหยแห้งสุดแรงไหว
หมดสิ้นแล้วความหวังที่ตั้งใจ
จะอยู่ไปชั่วหล้าฟ้าดินดอน

เหลือแต่ความอ้างว้างทุกย่างก้าว
ภาพวันเก่าย้อนรอยมาคอยหลอน
สุดแผ่นดินสิ้นตรอกเที่ยวซอกซอน
แสนอาวรณ์ถึงเธออยู่เพียงผู้เดียว.

"...บ้านริมบึงขุนทะเล สุราษฎร์ธานี..."