ชาวนาระทม

.....ชาวนาระทม.....

.....เดินตามต้อย ค่อยจูง มุ่งโรงฆ่า
อกชาวนา สุดตรม ระทมฝืน
เพราะจนยาก พรากควาย ขายกล้ำกลืน
ความขมขื่น ประดัง หลั่งน้ำตา

.....ได้พึ่งพา ช้านาน ช่วยหว่านไถ
ทั้งนาไร่ ที่เรา ต้องเช่าหา
มรดก ตกทอด ตลอดมา
จำขายนา ปลดหนี้ ดอกที่ลาม

.....เมื่อปีกลาย ควายคู่ อยู่ร่วมคอก
ปล่อยให้ออก กินหญ้า ริมป่าขาม
ขโมยลัก ชักลาก พรากเขางาม
ให้เดินตาม แล้วเชือด เลือดก็เอา

.....จนเหลือหลาย กลายเคราะห์ มาเสาะสู่
นาที่อยู่ ค้างคา ด้วยค่าเช่า
พวกเจ้าหนี้ ที่ห่วง แห่ทวงเรา
ทุกค่ำเช้า เฝ้าถาม คุกคามเรียง

.....นาก็แล้ง แห้งผาก จนยากไถ
หว่านลงไป ตายสิ้น ทำกินเสี่ยง
พอฝนโปรย โรยมา น่าพอเพียง
ขยับเคียง ควายเฒ่า เอากล้าลง

.....ฝนสับปลับ กลับทิ้ง ประวิงช่วง
น้ำตาร่วง นาฉ่ำ ขาดน้ำส่ง
ต้องวอดวาย ควายรัก ก็จักคง
ชีพปลดปลง ให้เขา เอาเนื้อกิน

วันปีย์