ต่อไป →

[วิชญะ วิชญ์]

ดอกฟ้าเอย ...สูงสุดสรวง ดวงแข แค่ชะเง้อ ได้เพียงเพ้อ พร่ำหา ดอกฟ้าสวรรค์ แต่เอื้อมถึง ดึงหลุด บุษบัน คงคู่กัน โกสุม ปทุมมาลย์ ...ด้วยต่ำต้อย ด้อยชาติ วาสนา ใครจะมา มั่นคง รัก..สงสาร ร้าวระบม พรหมลิขิต พิสดาร ได้พบพาน เพื่อพราก รอจากลา           วิชญะ วิชญ์