๐๐ ลายเส้น กับ อักษร ๐๐

...ลากลายเส้น ดินสอลง ประจงวาด
บนกระดาษ ให้เห็น เป็นรูปเขียน
ไร้มิติ นูนลึก แม้ฝึกเพียร
ไม่เคยเรียน วาดไป ตามใจจินต์

...เชลงถ้อย ร้อยความ ตามวรรคบท
ไร้อรรถรส สีสัน วรรณศิลป์
เพราะอ่อนชั้น เชิงชาญ กานท์กวินท์
ทุกอย่างสิ้น ล้วนทำ ด้อยชำนาญ

...แต่ก็เกิด จากใจ เทิดไท้ภักดิ์
จากความรัก ต่อราชา มหาศาล
เคยได้พึ่ง ร่มโพธิ-  สมภาร
พระภูบาล สถิตใน ใจประชา

...จึงตั้งจิต บรรจง ลงลายเส้น
วาดภาพเน้น ทูลกระหม่อม จอมภพหล้า
เพื่อรำลึก ในพระ กรุณา
พระมหา  ปรมินทร์ ปิ่นไผท

...บทเรียงคำ นำน้อม พร้อมภาพวาด
แม้ไม่อาจ ทัดเทียบ เปรียบใครได้
แต่ก็กลั่น จากห้วง ของทรวงใน
ถวายไท้ ด้วยรัก และภักดี

...ขอปฏิญาณ ตนไว้ ในใจว่า
แม้ชีวา ยังไม่ลับ ล่วงดับหนี
จะทูนเทิด เชิดชู พระภูมี
ภาพพ่อนี้ จะอยู่ใน ใจนิรันดร์...

********************************
..พระเอกดราม่า..
๓ พย.๒๕๕๙